Rob Moir - Adventure Handbook

Make My Day Records

Voormalig Dead Letter Dept. frontman Rob Moir heeft een derde plaat uit. Daarop lijkt de Canadese punkpoëet de wilde haren wat verloren te zijn. Beetje vreemd toch met zo’n albumtitel.

Op zijn vorige platen klonk Moirs stem doorleefd; zoals het een dichter met een punkhart betaamt. Die sound is hij op zijn derde plaat wat kwijt. Moir tourde in de zomer van 2014 twee maanden op de fiets door Europa en dat heeft hem blijkbaar wat gelouterd en tegelijk verward.

Zeker opener New Years Eve, een hoopvolle ode aan de toekomst, klinkt gepolijst en braaf. Gelukkig duurt die amper twee minuten en wint de plaat daarna aan punch. Dat gebeurt eerst met Run For Your Life waarin een leuke baritonsax van zus Yvonne zit. Ook het opwindende Ports Of Call en het aan The Levellers herinnerende Delivered  brengen de oude Moir even terug, al zingt hij toch al dat zijn kompas stuk is en dat zijn ogen hem bedriegen.

De echte twijfel sluipt binnen vanaf Only Ones Here, waarin hij zich gevangen weet in de doolhof van het leven. Het trage Just Ghost gaat nog verder: de eenzaamheid druipt ervan af met zinnen als: “I drown with my mouth wide open.” Samen met Carry Me Home is het de langste song van de plaat, maar niet de leukste. Moir blijft wat lang hangen in het gevoel van verlorenheid.

Dat blijft nog wat songs duren en dat zou niet erg zijn, mocht het muzikaal spannend blijven, maar hier wringt het zwerversschoentje. Ondanks de extra muzikanten die Moir inzet, klinkt het allemaal iets te braaf. Het duurt tot The Wilderness I Know waarin enkel Moir, begeleid door een echoënde gitaar, terug onze aandacht bij de kraag weet te grijpen. Hij is nog steeds aan het verdwalen, maar de spaarzame begeleiding en de al even beknopte en toch poëtische tekst maken van deze song een hoogtepunt.

Een hoogtepunt dat vlot doorloopt in de eigenlijke slotsong, het energieke The Lonely Tourist waarin Moir zijn moed hervindt en berust in het feit dat we in wezen allemaal eenzaam zijn.

In de Europese versie van de plaat zijn we nog niet aan het gaatje gekomen. Wij krijgen nog twee bonustracks. Wait For It voegt weinig toe, maar New Years Day maakt de cirkel mooi rond. Het is bovendien een van de meest ontroerende songs op de plaat met prachtige beelden in de tekst.

Als ‘Adventure Handbook’ ons iets leert over Moir, is het dat hij het ook niet altijd weet. Dat blijkt soms uit zijn liedjes en voorlopig hoort u ons dus nog niet “We want Moir, we want more!” scanderen, maar misschien verandert dat wel na zijn passage in La Porte Noire op 17 december. Want live combineert hij, naar verluidt, spitse humor met intimiteit en veel présence.