Robert Miles - Thirteen
S:alt Records
Nog nagenietend van het nieuwe werk van Ken Wood en Kimberly Clark, vonden wij het tijd hoog om ook de nieuwe plaat van Robert Miles eens te beluisteren. Robert Miles, zegt u? Jawel: het betreft hier dé Robert Miles van de zestien jaar oude wereldhit Children, grondlegger van het dream-genre. Ondertussen naar eigen zeggen al zo'n vijftien jaar bezig “zijn nieuwe sound af te bakenen”.
Robert Miles, alias Roberto Concina, neemt zichzelf graag serieus. De man heeft zijn eigen label, S:alt Records (wat staat voor Suitably:alternative Records), waar hij vooral zijn eigen plaatjes wereldkundig maakt. Die muziek omschrijft hij als 'a rich mix of progressive and jazz influenced compositions'. Met deze twee kernwoorden in het achterhoofd toetsten wij de theorie aan de praktijk, ‘Thirteen’ dus.
Ook de jazzinvloeden beperken zich tot de clichés van het genre. Het totale gebrek aan inspiratie van de drums in Everything Or Nothing en Somnambulism zegt genoeg. In tien van de dertien nummers van de plaat is de jazzinvloed trouwens nihil. Het doet wenkbrauwen fronsen.
Enkel wanneer Miles in zijn eigen dromerige wereldje blijft, is zijn muziek enigszins geloofwaardig. Het is daarom nog niet goed, maar toch minstens authentiek. Zo zijn de twee dromerige openers van de plaat, Orchid Miracle en Moving, lang niet slecht. Maar ze bieden veel te weinig tegengewicht voor alle rommel die de luisteraar de volgende elf nummers te slikken krijgt.
Ontgoocheld lezen wij nog een interview met de man die meer dan 14 miljoen platen verkocht. Er staat dat hij zich met ‘Thirteen’ klaar voelt voor een nieuwe fase in zijn 'creatieve leven'. Alarmfase 2, allicht?