Rocket Scientists - Refuel
Think Tank Media
Sinds ‘Revolution Road’ (2006) waren de Rocket Scientists een hele tijd uit de lucht. Maar met de vorig jaar verschenen, fraaie ep ‘Supernatural Highways’ leverden de raketgeleerden een visitekaartje af voor hun derde decennium. Met hun vijfde en beste album ‘Refuel’ gaat het progressieve trio uit Californië flink van de grond.
De vier studioalbums tussen 1993 en 2006 wisten nooit echt potten te breken. Twijfelde de band te veel tussen prettig in het oor liggende, melodieuze rock en meer avontuurlijke progrockstructuren? Erik Norlander antwoordt in zijn notes from the producer’s desk: “Without the song, what is there, really?” De song is de toetssteen voor de Amerikaan. De invloed van de Beatles blijft stevig overeind. En: “We all got better as players, singers, engineers. But when the song remains the focus, those newfound skills only enhance the big machine that is Rocket Scientists.”
Dat verklaart waarom ‘Refuel’ veel meer songgericht is dan ‘Supernatural Highways’. Niettemin ademt het nieuwe album even veel avontuur en kiest het resoluut voor een reis naar de sterren. “Strange roads have brought you here / Far away from home / Dark days have turned to years / Through the great unknown”, aldus de centrale song The Fading Light. De RS-machine is het vehikel waarmee Norlander cum suis al tweeëntwintig jaar onbekend territorium verkent. Aan het steampunkgenre (dat Rush inspireerde tot ‘Clockwork Angels’) ontleende hij hiervoor volgende metafoor: “Strange engines run their wheels / It’s a big machine / Steam powers brass and steel.”
Maar Norlander is niet de enige machinist aan boord. Minstens even belangrijk zijn de bijdragen van Mark McCrite en Don Schiff, die op ‘Refuel’ uit de schaduw van de notoire toetsenist treden. Niet enkel als componist (het epische Rome’s About to Fall), maar nog meer met even functionele als intrigerende gitaarpartijen heeft McCrite hier zijn stempel gedrukt. Schiff experimenteerde op vorige platen al met de strijkstok; de bassist en stickspeler integreert nu contrabas, cello en altviool in de bandsound.
Zelf blijft Norlander de spil van de groep. Met Minimoogs, een Minimoog Voyager en een Modular Moog uit 1967 in de cockpit is hij de onbetwiste executeur van het testament van wijlen Dr. Bob Moog. Bovendien werd hij overgehaald om op ‘Refuel’ meer te zingen. Op de afsluitende ballad The Lost Years doet hij dat samen met Lana Lane. Mevrouw Norlander voegt ook harmony en koraalzang toe aan diverse tracks. Een gouden greep!
Het gebruik van koperblazers is iets wat Norlander altijd al heeft willen doen. On Her Majesty’s Secret Service – een bewerking van John Barry’s legendarische filmthema op ‘Supernatural Highways’ – was hiervan een voorproefje. Hier krijgt het door Kelly Keeling gezongen, lichtvoetige Cheshire Cat Smile een dergelijke behandeling. Een dove die niet hoort hoeveel liefde Norlander in het arrangeren gestoken heeft.
De Rocket Scientists hebben er goed aan gedaan een lange vakantie te nemen – maar liefst acht jaar – en bij te tanken. Dankzij de sterke songwriting en de uitgebalanceerde instrumentatie klinken ze vandaag trefzekerder dan ooit. We kunnen niet anders dan Norlanders aanwijzing opvolgen: “Refuel, and on with the travels!”