Rodriguez - Searching For Sugar Man

Sony

Onlangs gingen wij voor ‘Searching For Sugar Man’ zitten, de Oscarwinnende documentaire over de zoektocht naar de genaamde Rodriguez. Het enige dat over hem geweten was, was dat hij een Amerikaanse singer-songwriter was van Mexicaanse afkomst die begin jaren zeventig twee platen uitbracht – ‘Cold Fact’ (1970) en ‘Coming From Reality’ (1971) die hij aan de straatstenen niet kwijtraakte. Wie de film nog niet gezien heeft en geen spoilers wil, raden wij ten zeerste af om nog verder te lezen. De anderen: hop hop!

De carrière van Rodriguez flopte. Behalve in Zuid-Afrika. De legende doet de ronde dat een meisje een cassette meebracht met zijn muziek op die ze liet horen aan haar vrienden. Dit was het begin van een immense verspreiding die Rodriguez in Zuid-Afrika deed uitgroeien tot één van de grootste supersterren ooit. Groter dan The Doors, groter dan The Rolling Stones. Over de dood van de superster deden drie scenario’s de ronde: een overdosis drugs kostte hem het leven, hij schoot zichzelf een kogel in het hoofd op het podium of hij stak zichzelf in brand op het podium.

Larie en apekool zo blijkt, want Rodriguez was al die tijd alive and kicking en had in alle anonimiteit een leven opgebouwd  naast de muziek in Detroit met een job in de bouw. Dat nieuws sloeg als een bom in in Zuid-Afrika, vergelijk het met het bericht dat Elvis nog zou leven in onze contreien. Dankzij ‘Searching For Sugar Man’ kan nu ook de rest van de wereld horen wat ze al lang geleden hadden moeten horen.

En bij het beluisteren van ‘Searching For Sugar Man’ is het ons een raadsel waarom de twee langspelers al in begin jaren zeventig niet op zijn minst een cultsucces geworden zijn. Bob Dylan is de eerste naam die ons voor de geest komt, Leonard Cohen de tweede. Rodriguez brengt aangename liedjes vol liefdesverdriet, hartzeer en alledaagse pech.

Onze voorlopige favoriet is Cause dat het verhaal vertelt van een man die zijn job verliest twee weken voor kerst. Opvallend is hoe actueel en tijdloos Rodriguez hiermee klinkt. Een zin als “Cause I lost my job two weeks before Christmas/ And I talked to Jesus at the sewer/ And the Pope said it was none of his God-damned business” of een beetje verder “Cause they told me everybody's got to pay their dues/ And I explained that I had overpaid them” gaat over niets anders dan over het slachtoffer van een economische crisis.

Ook straf is I Wonder waarin Rodriguez zich afvraagt hoe vaak en met wie het meisje van zijn dromen seks heeft en zelf met een gevoel van eenzaamheid en gedachten die hem gek maken achterblijft. Het is een compact liedje van tweeënhalve minuut dat zou een klassieker moeten zijn. In I’ll Slip Away kiest de ik-persoon er dan weer voor om een streep te trekken onder zijn gevoelens voor dat onbereikbare meisje omdat ze zijn persoonlijkheid dreigt te veranderen.

A Most Disgusting Song is bijna vijf minuten spoken word waarin Rodriguez naar zijn publiek kijkt en overal hetzelfde soort mensen en gebeurtenissen ziet (“And every night it's going to be the same old thing/Getting high, getting drunk, getting horny”)

Dit onwaarschijnlijke verhaal toont vooral aan hoe cultureel bepaald de muziekgeschiedenis is. Voor succes is meer nodig dan het schrijven van knappe songs, je moet ook de juiste man op de juiste plaats op het juiste moment zijn, de juiste mensen tegenkomen en vooral heel veel geluk hebben. In een andere wereld was Rodriguez een levende legende geweest en had niemand geweten wie Bob Dylan was.

Het ironische is nu dat Rodriguez op zeventigjarige leeftijd voor het eerst op wereldtour kan gaan. Dankzij de aandacht voor ‘Searching For Sugar Man’ ontdekt men overal ter wereld zijn muziek en kan hij doen waar hij al heel zijn leven vruchteloos van droomde: muziek spelen op een podium. Een Belgische datum is er nog niet, maar Rodriguez zal wel te zien zijn op het Primavera Festival, op Montreux Jazz Festival en op Glastonbury. Clubshows in onze contreien staan gepland in Nederland, Frankrijk en Verenigd Koninkrijk.