Rogue Wave - Asleep At Heaven's Gate

Brushfire Records

Voorganger ‘Descended Like Vultures’ klinkt eerder opgewekt, maar de algemene toon van dit album is down. Niet dat u hier, op de tonen van depressieve slowcore, een zwartgallige kijk op het leven krijgt. Dat ligt nu eenmaal niet in de aard van het beestje. Toch valt niet te ontkennen dat dit eerder een donkere plaat is. “I hear your voice / There’s no emotion / Did something die”, luidt de tekst van het openingsnummer Harmonium. Geef toe, niet echt de meest opwekkende taal. Ongetwijfeld heeft dat te maken met de problemen en veranderingen waar de groepsleden de voorbije jaren mee te maken kregen. Drummer Pat Spurgeon onderging een (tweede) niertransplantatie, toetsenist Gram Lebron verloor zijn vader en zanger/gitarist Zack Rogue werd vader van een dochter. Allemaal gebeurtenissen die ongetwijfeld hun stempel drukten op deze plaat. Laat ons duidelijk zijn: het is geen slechte plaat. Maar u voelt de bui vast al hangen: het niveau van ‘Descended Like Vultures’ haalt 'Asleep At Heaven's Gate' niet. Uiteraard hebben we genoten van Lake Michigan en werden we geëmotioneerd door het prachtige, akoestische Christian in Black. Daartegenover staan echter inwisselbare songs als Like I Needed of Missed. Nergens wordt het niveau van een nummer als Publish My Love (van ‘Descended Like Vultures’) geëvenaard. Wat ons nog het meeste stoort, is het feit dat wat Rogue Wave zo uniek maakte op zijn vorige albums - die eigenzinnige klankstructuur gecombineerd met de zachte stem van Zack Rogue - door producer Roger Moutenot (bekend van o.a. Yo La Tengo en Sleater-Kinney) vakkundig werd weggefilterd. Rogue Wave is met deze plaat een doordeweekse popgroep geworden. Uiteraard zal dat de verkoopcijfers ten goede komen, maar de authenticiteit is daarbij zoek geraakt. Terwijl de vorige albums met een beperkt budget voor SubPop werden gemaakt, waren de door Brushfire Records (de platenmaatschappij van Jack Johnson) beschikbaar gestelde middelen van dit album uitgebreider. Misschien zit net daar het probleem. Beperkingen maken een mens nu eenmaal inventiever...