Rombouts & Watts - Muted Songs For Piano

Starman Records

Matt Watts en Nicolas Rombouts zijn mannen van veel muziekjes, maar zoals op deze plaat kenden we hen nog niet.

Ooit begonnen in verschillende punk- en noisebandjes in thuisland, de VS, kwam Matt Watts als negentienjarige naar Antwerpen. Daar werd hij opgenomen in de warme, creatieve armen van Stef Camil Carlens en diens Zita Swoon Group. Hij werkte samen met Rudy Trouvé en vormde The Calicos waarmee hij een Americanaplaat (‘Wayward Wind’) maakte. Daarna bracht hij tal van soloplaten uit met daarop hedendaagse folk, uitstapjes naar country en rootsy folkrock en typische singer-songwriternummers en was hij ook lid van Individual Friends.

Met laatste plaat, ‘Queens’ werd hij eindelijk iets bekender dankzij singles als Singing Partner en Sha La La Jim. Producer van dienst was toen Nicolas Rombouts, contrabassist van Dez Mona (waarvan hij medeoprichter was), Stef Camil Carlens, Otla, Guido Belcanto en alt-country-fenomeen Jim White. Maar hij is ook de man van experimentele projecten als het Wim de Busser Quartet.

De paden van beide heren hadden elkaar dus al vaker gekruist, maar raakten nog nooit zo intens met elkaar vervlochten als in november 2020. Toen spraken ze op een avond af in Studio Caporal, de studio van Rombouts vlakbij het Centraal Station van Antwerpen. De twee hadden met striptekenaar en illustrator Ward Zwart (Lolo Man) een vriend verloren en Watts diende nog een gefaald huwelijk te verwerken.

Die avond en nacht, begin november 2020, gaven ze zich aan elkaar bloot in woord en muziek. Ze deelden composities en zinnen, die ze eigenlijk nooit hadden willen schrijven, en pakten die in met gedempte pianotoetsen, voorzichtig geplukte contrabassnaren en synthklanken als zijdepapier. En tegen het moment dat de Boerentoren de eerste herfstzon ving, waren zeven songs ingeblikt, een gevoel dat perfect gevangen wordt in afsluiter Loloman, die intiem begint, maar eindigt als een technotrack.

Iets meer dan de helft van de nummers zijn rechtstreeks te linken aan de betreurde Ward Zwart, die amper vijfendertig werd, en de scheiding, die verwerkt wordt in het bloedmooie Happy Birthday Miss E. Het breekbare Reality en het bittere I Don’t Believe in Love waren uiteraard ook geen bevrijdende ervaringen. ‘Muted Songs For Piano’ is dan ook geen vrolijk, zomers album, maar wel één van een ontstellende schoonheid.  Het is dan ook één van de meest persoonlijke albums die beide heren ooit maakten.

Voorlopig is de plaat enkel digitaal beschikbaar, maar midden juli verschijnt ze op vinyl, het format dat dit werk verdient. Want vanaf de instrumentale opener tot het wegdeemsteren van de laatste wolk elektronica houdt dit album de luisteraar in de ban. Rombouts en Watts bewijzen nog maar eens dat uit het donkerste verdriet de mooiste kunst kan ontstaan. Wat een krachttoer moet het zijn geweest om je zo kwetsbaar op te stellen.