Röyksopp - Junior

EMI

Het is al acht jaar geleden dat Röyksopp de aanstekelijke single én hun gigantische hit Eple de wereld instuurde. Die hit zullen ze wellicht voor de rest van hun carrière met zich meezeulen, maar gelukkig is dat niet het enige waarop het Noorse duo kan teren. Met ‘Junior’ brachten ze namelijk zonet hun derde uitstekende album uit.

Als alles goed gaat, zou in het najaar trouwens al een volgende langspeler moeten uitkomen: ‘Senior’. De namen van die platen vertegenwoordigen ook hun inhoud: ‘Junior’ klinkt fris, speels en jong, terwijl ‘Senior’ weer iets rustiger en “volwassener” zal gaan klinken. En ook het lachje voor het openingsnummer Happy Up Here verraadt dat ‘Junior’ een tamelijk opgewekte plaat zal zijn.

Die eerste single is meteen ook het nummer dat ons tot nu toe al het meest naar de zomer heeft doen verlangen. Onmiskenbaar Röyksopp, net als de hele plaat trouwens, maar een stuk toegankelijker dan hun eerder materiaal. In die zin ligt ‘Junior’ perfect in de lijn van ‘Melody A.M.’ (2001) en ‘The Understanding’ (2005): ze vinden geen nieuw geluid uit, wat trouwens ook compleet overbodig zou zijn, maar gaan verder met het geluid waarmee ze begonnen waren.

Torbjørn Brundtland en Svein Berge geven deze plaat ook eigenheid door middel van vier verschillende zangeressen, en stuk voor stuk lijken ze gemaakt voor de muziek van Röyksopp. Robyn maakt van The Girl and the Robot een floorfiller van formaat, Lykke Li klinkt in Miss It So Much breekbaarder dan ooit tevoren en Anneli Drecker zou gerust vast lid van de groep mogen worden. Ze zong eerder al nummers in en zal ook op de komende tournee de vocals voor haar rekening nemen. Afgaand op de potentiële hit You Don’t Have a Clue (het nummer zou zelfs op MNM passen) kunnen we nu al zeggen dat we de andere vrouwen niet zullen missen.

Al is dat misschien wel zonder Karin Dreijer Andersson (The Knife, Fever Ray) gerekend. Zij zorgt, net als op ‘The Understanding’, weer voor de twee absolute hoogtepunten. This Must Be It en Tricky Tricky zijn dan ook, toevallig of niet, de twee hevigste nummers op ‘Junior’. Synths nemen hier, net als op het merendeel van de plaat, de overmacht.

Er is echter ook plaats voor strijkers, en nog geen klein beetje, in het heerlijke Röyksopp Forever. Met Silver Cruiser en True to Life wordt naar het einde toe wat gas teruggenomen, maar It’s What I Want is dan weer een geweldige afsluiter en tevens het enige nummer waarin we mannenstemmen herkennen.

’Junior’ is een bij momenten erg dansbare en zelfs ietwat commerciële plaat die zich ongetwijfeld zal lenen tot allerhande remixes. Het kan iets te maken hebben met de ontluikende zomer, maar wij zijn in ieder geval in geen tijden nog zo verslingerd geweest aan een elektronische plaat.