Ruben Machtelinckx / Frederik Leroux - When The Shade Is Stretched

Aspen Edities

Zullen we 2017 maar het jaar van Ruben Machtelinckx noemen? In een jaar tijd bracht Aspen Edities maar liefst drie releases uit waarin hij een hand had. Niet dat er op kwaliteit ingeboet wordt, net integendeel. 

Voor ‘When The Shade Is Stretched’ vormde Ruben Machtelinckx een duo met de Gentse Frederik Leroux, net als Machtelinckx een rastalent op gitaar en banjo. Leroux was eerder al te horen met bassist Robert Landfermann en drummer Jonas Burgwinkel (WERF release 104). Daarnaast tourde hij in het kader van Jazzlab Series met zijn eigen Quartet en met de Yves Peeters Group, droeg hij bij aan diverse bands en werkte hij samen met onder meer Steven Dellanoye en drummer Lander Gyselinck (STUFF!, Kris Defoort), maar ook met Kris Vanderstraeten, in duo met pianiste en componiste Heleen Van Haegenborgh (zie ook 'Copper', de duoplaat met Christian Mendoza) en Brakel, een experimentele metalband die hij samen met Seppe Dyck vormt. 

Elk van de composities op deze plaat is een (klank)landschapje op zich, dat deel uitmaakt van een breder geheel. Aan de basis ligt de banjo, die gemanipuleerd wordt en versterkt met geluidseffecten, percussie, stem, piano en synth. Dat levert soms een ijle, maar bovenal knappe en uiterst toegankelijke sound op. Muziek waarin gefluisterd wordt, eerder dan geschreeuwd, die het moet hebben van introverte suggestie.

Machtelinckx en Leroux gaan in dialoog met elkaar. Net door beider muziek samen te presenteren, krijg je een geheel waarin beide snarenknutselaars elkaar mooi aanvullen. Het resultaat is wondermooie kamermuziek die schier ongrijpbaar is en zich niet laat omschrijven. De albumtitel ‘When The Shade Is Stretched’ geeft al aan dat dit "schaduwrijke" muziek is. Leroux en Machtelinckx moeten het vooral hebben van poëtische verstilling en de transformerende kracht in de muziek; vergelijk het met de manier waarop de natuur beweegt.

Deze muzikale geestesgenoten weten via de muziek een mysterieuze sfeer op te wekken. In het beeldend mooie Woman On A Rocking Horse hoor je donkere, geheimzinnige sferen en texturen. Maar er zijn ook lichtere passages zoals het fragmentarische Open. En her en der duiken er volstrekt natuurlijk en organisch vogelgeluiden op (The Fairy Queene). Het illustreert, net zoals het zeven minuten durende I Lock My Door Upon Myself, waarin een drone-achtige spanning zit, de eigenzinnige en artistiek integere ambities van beide muzikanten. Bovendien is er nog het prachtige artwork van Charif Benhelima. Neem zeker de moeite om eens rond te kijken op diens website.

Met dit tijdloze en evenwichtige album dwingen Machtelinckx en Leroux grote bewondering af. Bovendien past deze derde release volledig in het artistieke opzet van het nog maar recent opgerichte Aspen Edities label, dat met de uitgaves van Veder en Linus/Okland/Van Heertum een fraaie start neemt en zich van een mooie toekomst verzekerd weet