Rumbaristas - Rumbaristas

Via Lactea

Vergiffenis, beste Rumbaristas, dat jullie debuutplaat iets langer bleef rijpen vooraleer hij in de speler mocht belanden. Ergens hoort jullie broeierige cocktail van latino in al zijn muzikale subvormen gewoonweg dichter bij de zomer te liggen. Om maar te zeggen dat dit album gewoonweg hoort bij een zwoel exotisch feest met alle bijhorende escapades.

Misschien even wat dieper ingaan op de vier personen achter deze Belgische Buena Visa Social-variant. Centraal vooraan op zang en gitaar, de Spaans-Aragonese rumbero Willy Fuego (Amparanoia). Links ofte rechts de Frans-Poolse multi-instrumentalist Thomas Morzewski (Orchestre National du Vetex) en bassist Tomas de Smet, die samen met drummer en percussionist Roel Poriau zijn pluimen verdiende bij Think Of One. Samen goed voor een gigantische culturele melting pot.

Rumbaristas is een live band pur sang, ontstaan na een jamsessie in de backstage na een concert van Fuego. Via veel broeierige kroegjes, bezwete achterzalen en knoertige jeugdhuizen zijn de Rumbaristas gegroeid tot huidig fenomeen: een band die gretig plukt uit de rijkdom van Zuid-Amerikaanse culturen.

Spreekt voor zich dat de rode draad doorheen deze plaat latino en rumba is. Maar wie even teruggrijpt naar het muzikaal verleden van deze heren, komt al snel uit op dat “meer”: invloeden van gypsy, tarantella en zelfs een tikkeltje hedendaagse hiphop. Zonder op te dringen of te storen trouwens. Want bij het merendeel van de elf songs op deze plaat kan je gerust de ogen sluiten en echt meegezogen worden naar de Buena Vista Cubanissimo. Je weet wel, dat hobbelende ritme van percussie, akoestische gitaar en mooie duale, Spaanse samenzang. Soms met wat handenklapritmen, soms met wat vurig sfeertrompetspel of een sierlijke accordeon, ontleend aan Oost-Europa.

Een paar keer gaan de vier heren echt even de andere kant uit: in Bruciamo La Candela mag dat met de nodige nostalgische schwung en zo’n mooi hikkende accordeon. Of in opvolger Que lio zelfs met flarden blues en een broze, ingetogen instrumentale omkadering. Misschien toch ook even het Manu Chao-ballonnetje opgooien? De hiphopbeat van Panda Revolution en het reggaeslaggitaartje klinken nogal bekend in de oren. Manu Chao's Radio Bemba-percussionist David Bourguignon mocht dan ook zijn producerskunsten op deze plaat botvieren. Een hele verdienste op zich.

Wat vooral bijblijft, zijn de sterke sfeernummers, uitermate dansbaar en meezingbaar. Nog geen seconde verveeld. Dit is de passie die spreekt. Liefde voor rum en rumba. Het is een hele verdienste om ambiance op plaat vast te leggen, maar deze heren doen dat met verve. Afspraak op één van komende wereldmuziekfestivals, beste vrienden. U vindt mij terug aan de cocktailstand.