Russian Circles - Geneva

Suicide Squeeze

Hoewel ‘Enter’ kon bogen op ijzersterke melodielijnen en vlekkeloze uitvoeringen, was op de songconstructies nog heel wat aan te merken. Overdaad schaadt nu eenmaal. Op ‘Geneva’, het derde album, kent de band gelukkig meer maat. Stilte wordt niet langer noodzakelijk gevolgd door een uitbarsting. Een van de neveneffecten is dat de nummers op ‘Geneva’ wat aan directe aantrekkingskracht hebben moeten inboeten.Maar ondanks die gebreken, staan de songs van ‘Enter’ er wel meteen. Vanaf de eerste maten weet je wat je eraan hebt. ‘Geneva’- en in mindere mate diens voorganger ‘Station’ (2008) – heeft gelukkig andere ijzers in het vuur.De dissonante strijkers die ‘Geneva’ bij wijze van ouverture aanvoert, vormen een eerste nieuw en verrassend element. Een radicale stijlbreuk hadden we niet verwacht en die bleef uiteindelijk ook uit. Maar we horen wel een band die nooit eerder zo gefocust was, die nooit eerder zo economisch tewerk ging en die nooit eerder zoveel nuance aan de dag legde.Opener Fathom doet ons meteen versteld staan van de vooruitgang die de band de voorbije jaren geboekt heeft. Het nummer ontvouwt zich erg mooi en natuurlijk. Als luisteraar glijd je van de ene passage naar de andere, zonder dat je het gevoel krijgt gebruuskeerd te worden door geforceerde uitbarstingen of willekeurig samengepakte ideeën.Soms duikt de oude ziekte nog wel eens op, maar als langspeler werkt ‘Geneva’ een pak beter dan ‘Enter’ en ‘Station’. De toevoeging van strijkers en zelfs blazers bewijst al helemaal dat Russian Circles in staat is buiten het vastomlijnde kader te denken. Spijtig dat we Hexed All niet anders kunnen beschrijven dan postrockvulsel van de meest stereotiepe soort.Philos is dan weer een schitterend sluitstuk voor ‘Geneva’. In wat begint als een statige drone, bloeit na enkele minuten een gitaarmotiefje open onder strak afgemeten tromgeroffel. Na een triomfantelijke tweede helft lijkt het erop dat de muziek tot een nieuwe uitbarsting gaat komen, maar door aanzwellende noise worden we op het verkeerde been gezet. Een anticlimax van grote klasse!Dé grote verworvenheid van ‘Geneva’ is dat Russian Circles eindelijk even beheerst kan componeren als musiceren. Met hulp van producer Brandon Curtis van The Secret Machines is trouwens ook de sound van de band rijker geworden. Toch heeft Russian Circles een nog betere plaat in zijn mars. Met de visie van ‘Geneva’, de productie van Curtis én de melodische kracht van ‘Enter’ moet dat zeker lukken.