Ry X - Unfurl

Infectious Music Ltd.

Unfurl

Vorig jaar nog in de Ancienne Belgique, deze maand alweer in het Koninklijk Circus: RY X verovert de wereld, de Belgen incluis. Na zijn debuutplaat is er nu ‘Unfurl’, een album dat zijn populariteit enkel ten goede zal komen.

 

RY X, het is een naam die u ongetwijfeld bekend in de oren klinkt. De Australische singer-songwriter katapulteerde zichzelf in no time naar de top met zijn ep ‘Berlin’, werd zo opgemerkt én gecoverd door Sam Smith en wist daarmee heel wat aandacht naar zich toe te trekken. Zo’n drie jaar geleden kwam dan uiteindelijk zijn debuutplaat ‘Dawn’, een bundeling van sensuele en fragiele deuntjes dat bovendien zijn visitekaartje werd. En nu is er dus zijn tweede studioalbum, ‘Unfurl’. Met een collectie van zweverige, hypnotiserende en hartverwarmende nummers is de plaat zeker en vast geen slap afkooksel van zijn debuut, maar net het tegenovergestelde.

We kunnen ons maar niet van de indruk ontdoen dat Ry Cuming – want dat is zijn echte naam – de broer van wijlen Chet Faker (nu Nick Murphy) is. Het feit dat ze beiden uit Australië komen en een joekel van een baard heben, speelt ongetwijfeld een rol, maar ook muzikaal gezien is de link snel gelegd. Een voorbeeldje: RY X bundelt op Body Sun zijn diepe, naar de ziel tastende stem met een zachte maar dansbare beat en een zachte piano; ingrediënten die we ook overvloedig aantroffen in heel wat nummers van Chet (en dan vooral de live-versies), al moeten we toegeven dat RY X een iets gevoeligere kant van zichzelf laat zien.

Afijn, ‘Unfurl’ is dus Cumings tweede studioalbum, en wat voor een. De toon wordt meteen gezet met Body (Ambient), een adembenemend nummer dat zo uit de soundtrack van een bleitfilm geplukt zou kunnen zijn. De groteske strijkers en de vederlichte piano op het einde zetten meteen de toon voor wat volgt: muzikale meesterstukken die recht door je hart schieten. Zo horen we de piano opnieuw opduiken onder Cumings volle, fragiele stem in Bound, en horen we de zware orkestrale en etherische synthesizers opnieuw in afsluiter Fumbling Prayer, een traag maar fenomenaal nummer vol verrassende elementen.

Maar desondanks is het zijn akoestische gitaar die de leidraad vormt in ‘Unfurl’. Zijn diepe, heldere stem en zijn trillende snaren zijn dan ook perfect op elkaar afgestemd. Luister maar eens naar het minimalistische Hounds, een melancholisch maar fantastisch nummer dat uitblinkt in eenvoud, of Foreign Tides, dat zo radioklaar is als het maar zijn kan.

Nog beter is Coven, waar RY X begint met een aritmische uiteenzetting, om vervolgens hoge toppen te scheren met zijn stem. Ook het zachte, techno-achtige drumpatroon op de achtergrond en de zweverige plucks zijn verrassend aangenaam. Ook op The Water begint hij zonder enig gevoel van ritme te zingen, ondersteund door een nogal eentonig pianodeuntje, tot plots een zachte beat aantreedt en de piano zich losscheurt van de eentonigheid. Fantastisch toch, die experimenten?!

Met ‘Unfurl’ heeft RY X met succes een opvolger voor zijn fenomenale debuut neergezet. De plaat wikkelt zich om je heen als een warm deken na een ijskoude winterdag en warmt je in no time op. En ook al weerspiegelt het album veelal eenzelfde gevoel, het wordt nergens saai of vervelend. Zo moet het.    

RY X staat op 27 februari in het Koninklijk Circus in Brussel. Tickets zijn hopeloos uitverkocht. Maar niet getreurd, in juni komt hij opnieuw langs voor Rock Werchter. 

19 februari 2019
Jeroen Poelmans