Saga - Spin It Again!

Ear Music

Het kan verkeren. Met het in München opgenomen, dubbele live-album ‘Contact’ nam zanger Michael Sadler vijf jaar geleden afscheid van "zijn" Saga. Vorig jaar keerde de oude vos terug naar het nest, wat resulteerde in het knappe ‘20/20’. Met de nieuwe dubbele liveplaat ‘Spin It Again!’ komt men nu full circle. Het concert van november 2012 werd opgenomen en gefilmd in … München. 

Kwatongen zullen beweren dat de fans opnieuw diep in de buidel moeten tasten voor de twee cd’s en twee dvd’s met meer van hetzelfde. Die kritiek is onterecht, en wel om twee redenen. Ten eerste wijkt de setlist op bepaalde punten behoorlijk af van ‘Contact’. En ten tweede krijgen we een superstrakke band te horen, niet in het minst dankzij nieuwe drummer Mike Thorne.

Beide schijven gaan van start met een song uit het laatste album. Anywhere You Wanna Go en Six Feet Under zijn niet toevallig enkele van de sterkere nummers op ‘20/20’.  De typische interactie tussen Jim Gilmours toetsen en Ian Crichtons spannende gitaarwerk blijft intact. Sadler is nog steeds goed bij stem; zijn krachtige zang overstijgt de ritmische power van Jim Crichton en neofiet Thorne.

Natuurlijk keren dezelfde klassiekers steeds terug: Humble Stance, Careful Where You Step, Don’t Be Late en een selectie uit ‘Worlds Apart’. Maar de klasse waarmee men ze speelt, maakt van de herhaling geenszins een obstakel. Tijdloze klassiekers krijg je nu eenmaal niet kapot. Bovendien krijgen de eerste twee albums (het gelijknamige debuut uit ’78 en ‘Images at Twilight’ het jaar daarop) een groter aandeel. Naast vaste waarden als The Perfectionist en You’re Not Alone werden ook prachtige stukken als Tired World en Mouse In A Maze opgepoetst. Het moet gezegd: van mottenballen hebben die geen last.

‘Spin It Again!’ maakt duidelijk wat voor een geweldige band Saga vijfendertig jaar geleden was. Sindsdien bleef men goed muziek maken, ook al werd het oude niveau nog zelden geëvenaard. Dat wil wat zeggen over hun beginjaren. Dit concertdocument toont een groep vijftigers die steeds de ambitie had/heeft het ultieme symfonische rockorkest te zijn, met een sound die meer is dan de klank van een gracieus ouder wordende club.