Sam Baker - Land Of Doubt

Eigen beheer

Sam Baker is een overlever en een rasverteller. De Texaan bracht eerder al een handvol albums als debuut 'Mercy', 'Cotton', 'Pretty World' en het meest recente 'Say Grace'. Die laatste schopte het zelfs tot in de country top 10 van Rolling Stone.

Een overlever eersteklas, overleefde Sam Baker in 1986 ternauwernood een bomaanslag van het Lichtend Pad (Sendero Luminoso) in Peru. Hij geraakte er zwaar gewond aan been en hand. Zelfs zijn oren bleken zwaar gehavend. En alsof dat nog niet genoeg was, zag hij voor zijn ogen onschuldige kinderen sterven als gevolg van de gruweldaden.

Baker is een man van de stilte; meer zeggen met minder woorden. Ook op dit 'Land Of Doubt' doet hij zich tegoed aan poëtische en literaire mijmeringen (met als favorieten Dylan Thomas, Conrad, Faulkner) en de nobele schilderkunst. Hij zoekt volop naar mogelijkheden inzake expressie en maakt, samen met maatje JimmyLaFave, Mary Gauthier, Eliza Gylkinson en Lucinda Williams, deel uit van een generatie muzikanten die inzake populariteit en commerciële aandacht maar zelden effect genereren, maar artistiek gezien tot de top behoren. Muzikanten die ook voor niet volledig uitverkochte prestigezalen optreden en er telkens in slagen om het allerbeste van zichzelf te geven.

De muziek van Sam Baker is diep doorleefd en uiterst persoonlijk. 'Land Of Doubt' is misschien wel zijn meest uitgewerkte album met vele interludia tussendoor. Twijfel lijkt het kernthema te zijn. Opener Summer Wind hanteert een aantal zwaar uitgekloven, minimalistische gitaarlijnen. Van meet af aan wordt diepte en donkerte gesuggereerd. Dat levert een rauwe, wondermooie klank op.

Same Kind Of Blue wordt ondersteund door een regelmatig ritme en is een archetypisch, Bakeriaans liedje waarin het verhalende met nostalgische gedachten en Bakers kenmerkende stem elkaar goed vinden. Tussendoor zijn er kleinere songfragmenten als het op piano gespeelde The Slivered Moon, Pastures Fit For Thoroughbreds of Song Of Sunrise Birds dat bestaat uit orgel en trompet. Een knappe manier om losse songideetjes toch mee op te nemen.

Nummers als Margaret en The Feast Of Saint Valentine zijn pareltjes uit de steeds breder wordende catalogus van Sam Baker met een bijzonder laag tempo. Hij is een impressionist die inzet op verstillende schoonheid (Love Is Patient) en schildert met stukken tekst en op akoestische leest geschoeide melodietjes en ideetjes, die trefzeker ingekleurd worden door zijn band. Hoe je niet emotioneel geraakt kan worden door songs als het prachtig opgebouwde The Feast Of Saint Valentine is ons alvast een raadsel. Maar desondanks is er meer dan genoeg variatie, zoals het aan Tom Waits verwante Moses In The Reeds bewijst.