Samantha Crain - Under Branch & Thorn & Tree

Full Time Hobby

Ze richtte haar blik pas twee jaar geleden naar Europa met ‘Kid Face’ en een tournee met Deer Tick die haar ook naar De Zwerver bracht. Maar die plaat was eigenlijk al haar derde. En thuis in de VS timmert Crain al ongeveer tien jaar aan de weg.

Under Branch & Thorn & Tree



Op ‘Kid Face' klonk Samantha Crain nog als een meisje. Op ‘Under Branch & Thorn & Tree’ klinkt ze als een vrouw van de wereld, eentje die al heel wat meemaakte en die soms serieus lijdt onder wat ze rond zich ziet zoals ze lijkt te verwoorden in opener Killer.

Haar getokkel klinkt nog wel even zoet, maar de strijkers en lapsteel die John Vanderslice (The Mountain Goats, Spoon) eronder schoof, geven haar songs diepte en haar ruwer geworden stem vertolkt wat de underdogs in de maatschappij willen zeggen.

Zo is er You Or Mystery, het verhaal van een anonieme buurman die dood gevonden werd, de telefoon in zijn hand, opgekruld als een baby met een mannengezicht. Of neem Elk City, dat zijn première kende vorig jaar in De Zwerver. Het is het droeve relaas van een zeventienjarig meisje dat met een vriendje naar een stad verhuist, daar achtergelaten wordt en troost zoekt in de armen van een gast die belooft haar wasmachine te repareren. Het resultaat is een verloren leven en een baby.

Crain vertelt die verhalen vanuit haar eigen standpunt en met heel wat details, hetgeen hen nog ongemakkelijker maakt. Het is vaak onduidelijk of een nummer autobiografisch is of niet. Zo bezingt ze een zekere Kathleen in het gelijknamige nummer en ook in Elk City duikt die naam op. Maar Elk City is haar levensverhaal niet.

Omdat Crain vaak over de zelfkant van het leven zingt, is de toon van dit album over het algemeen donker en de strijkers van het Magik*Magik Orchestra maken het extra melancholisch. Maar af en toe valt er ook wat groen te lachen zoals in het uptempo, zelfrelativerende Big Rock waarin ze zichzelf beschrijft op een rots middenin een rivier of in If I Had A Dollar waarin ze zegt dat ze al rijk zou zijn, mocht ze een dollar krijgen voor elke ex-vriend.

Een paar van die scheidingen – of is het steeds dezelfde – komen ook aan bod. In het tedere When You Come Back bijvoorbeeld waarin ze nog steeds hoop koestert en dat liever niet zou doen. In slotsong Moving Song is de scheiding nog vers. Alles zit klaar in dozen, sommige met haar naam op, andere met zijn naam. Ook als luisteraar is het tijd om afscheid te nemen, al is er altijd weer de replay-knop. Gelukkig.

25 augustus 2015
Marc Alenus