San Cisco - San Cisco

Fat Possum

Het is eind september, 24 graden buiten, een prachtige nazomermiddag. Dat is dus het uitgelezen moment ‘San Cisco’, het debuut van de gelijknamige Australische band, aan een nader onderzoek te onderwerpen. San Cisco grossiert namelijk in vrolijkheid en die kunnen wij nu eenmaal beter aan als het mooi weer is.

Een referentie waar we gewoon niet om heen kunnen, als het over San Cisco gaat, is Vampire Weekend. De stem van frontman Jordi Davieson doet denken aan die van Ezra Miller en ook muzikaal zijn er stevige vergelijkingen te trekken. Zo is single Fred Astaire meer Vampire Weekend dan wat Vampire Weekend op hun laatste plaat ‘Modern Vampires Of The City’ bij elkaar heeft geschreven.

Maar San Cisco afdoen als een kopie van Vampire Weekend is de groep oneer aandoen. Vanaf opener Beach is meteen duidelijk dat we hier met een bijzonder bandje te doen hebben: een catchy tune, veel synths die zeer jaren ’80 aandoen, een aanstekelijk refrein en een originele tekst. “I made a mixtape with all the songs that you hate” klinkt het in Beach, een nummer over het gebroken hart na de vakantieliefde. Van mixtapes worden wij nostalgisch naar mp3- en iPodloze tijden.

Ook Fred Astaire, ook al een single, is een schot in de roos. Springerig, maar wel een nummer waarin Davieson heel objectief meedeelt dat hij misschien niet het beste is wat zijn liefje kan krijgen. Fred Astaire zou beter bij haar passen, want hij kan met haar de wereld rondreizen, naar Frankrijk gaan, een dure ring voor haar kopen en met haar dansen. Kleine kanttekening: Fred Astaire stierf in 1987.

Derde track, derde single, derde wereldnummer: Awkward. Er ontspint zich een dialoog tussen frontman Jordi Davieson en drumster Scarlett Stevens. De twee zijn samen op date geweest, hij wil meer, zij niet. En dus klinkt het giftig bij haar “I got your message last night/ you didn’t get mine ‘cos you’ve been calling me for days”. Hij blijft haar bellen en ziet haar dan toevallig op een date met een ander (“You were holding his hand/ I’ve been watching you for days”). En dat alles in een knap nummer van amper tweeënhalve minuut.

No Friends lijkt dan weer verdacht veel op een afrekening met een ex (“You’ve got no friends to call your own/No one ever calls your telephone/All you ever do is bitch and moan”). Davieson heeft meer moeite met een breuk in Mission Failed waarin twee exen beloven vrienden te blijven, maar “I can see it in your eyes/I’ll never see you again.”

Lyall en Rocket Ship doen ons iets minder omdat de vier leden van San Cisco in samenzang ons toch net iets te veel aan De Smurfen doen denken, maar slecht wordt dit debuut eigenlijk nergens en we hebben minstens een handvol nummers aangevinkt die iedereen gehoord zou moeten hebben: Beach, Fred Astaire, Awkward, Hunter en Nepal.

San Cisco maakt muzikaal vrolijke nummers die ons al doet uitkijken naar een zonovergoten festivalweide in de zomer van 2014. ‘San Cisco’ bevat elf aanstekelijke nummers, één ballad en één outro. De nummers zijn compact, klinken als Vampire Weekend met een occasioneel uitstapje richting jaren ’80 en hebben scherpe en scherpzinnige teksten meegekregen.

Kortom: San Cisco is een heel aardig bandje met een heel aardig debuut. Ze spelen op 21 oktober een ongetwijfeld erg aardig optreden in de Rotonde van de Botanique en daar zijn nog tickets voor.