Scale The Summit - The Migration

Prosthetic Records

Wie progmetal zegt, zegt Dream Theater. De concurrentie die hetzelfde niveau haalt, laat zich vooralsnog op één hand tellen. Terwijl Haken en Leprous krachtige Europese antwoorden formuleren, is ook Scale The Summit een valabel alternatief. Van dit instrumentale kwartet uit L.A. verschijnt ‘The Migration’, alweer hun vierde album sinds 2007. 

De groepsnaam maakt duidelijk waar deze jonge virtuozen de lat leggen. Hier wordt de schaal afgetast van een grensverleggende aanpak. Drums en bas bakenen het speelveld af waarin de polyritmische gitaren met de precisie van een landmeter de oppervlakte in kaart brengen. In dit speelveld staat een olijfboom (The Olive Tree) hemelwaarts te groeien. Een ambitieuze klus voor onze vier topografen om volume en lengte van deze kolos te onderzoeken.

Ook ‘The Migration’ kent halsbrekende tempi en verschroeiende ritmeveranderingen, maar dan zonder de megalomanie van andere progmetal die snel in de clichés verzandt. Door de afwezigheid van zangpartijen en gatenvullend knoppenwerk behoudt men transparantie. Technisch is het allemaal wel indrukwekkend: er wordt gespeeld op gitaren met zeven en acht snaren en een zessnarige bas. Niet normaal, die jongens.

Het is een paradox: onder het haast mathematische oppervlak gaat een band schuil met een organische interactie. Men had evengoed jazz kunnen spelen. Knap ook hoe dynamiek als een compositorisch principe wordt gehanteerd. En hoe techniek de emotie niet hoeft uit te sluiten (luister maar eens naar Willow).

Mede door de inventieve melodielijnen is ‘The Migration’ een plaat die ook niet progmetalheads zal aanspreken. En wie het album beluistert als één suite, met zijn meanderende rivierbeddingen en kronkelende wandelpaden, haalt hier nog meer voldoening uit dan wanneer men het als een collectie songs benadert.

Straf plaatje; bij Scale The Summit groeien de bomen inderdaad tot in de hemel.