School Is Cool - Things That Don't Go Right

Rockoco

Toen we in 2011 School Is Cool aan het werk zagen in een volle Vooruit waar ze de pannen van het dak speelden, wisten we al: dit wordt een grote band. En toen Johannes Genard ons in de catacomben achteraf vertelde dat de volgende plaat misschien wel een elektroalbum zou worden, lachten we hartelijk.

Anno 2020 weten we: die elektroplaat kwam er effectief (‘Nature Fear’) en later, op ‘Fight Of The Century’ en vooral op ‘Good News’ omarmde School Is Cool de pop. Op de vierde plaat, ‘Things That Don’t Go Right’ vervelt de band alweer om dit keer het pad op te gaan van The War On Drugs en Boy And Bear.

Bij de vorige plaat raakten wij het spoor van de band een beetje bijster en deze plaat lokt gemengde reacties uit. Maar wij zijn toch echt wel positief. De lat werd erg hoog gelegd met de single Close en daarom klonk alles wat daarna komt als “goed, maar net niet”, maar wij horen toch een band die de uitbundigheid en het spelplezier terugvond en het album maakte dat ze wilde maken.

Dat de titel door COVID-19 een extra lading zou krijgen, kon de band op de dag van release nog niet vermoeden, maar ondertussen ging de data van uitverkochte shows in Antwerpen, Gent en de AB voorbij zonder dat de band de uitbundigheid kon tonen op een show, maar geen nood: in het najaar krijgen Genard en de zijnen een herkansing en het feit dat de plaat zich niet focuste op een geluid dat begin 2020 hip is, is daarbij mooi meegenomen.

Het is een album dat mooi kan rijpen, als je het de kans geeft. De uitgesponnen instrumentale passages en de gestapelde laagjes van toetsen en gitaren - dank u, Hanne Torfs en Michaël Lamiroy - zorgen ervoor dat er altijd nog iets te ontdekken valt en ook al is de plaat misschien een tikkeltje lang, songs als Close, On The Halfway Line, Thunder & Lightning, het uptempo Playground en de majestueuze titeltrack zullen over een paar jaar tot de favorieten van de fans behoren.

De meer rustige nummers in het midden dienen als mooi tegengewicht voor de soms barokke kant van de band, maar toch zijn de in eightiessynths gedrenkte bossanova van Masculinity en het psychedelische Right Here zeker niet onze favorieten. Gelukkig valt er met het grappige Married At First Sight – Australia en de reeds genoemde tracks nog wat te beleven naar het einde toe.

Zeker in de titeltrack, waar de betrouwbare ritmesectie van ouwe getrouwen Matthias Dillen en Toon Van Baelen de boel lekker opzweept, Genard nog eens de hoogste treden van de toonladder verkent, er zelfs wat avontuurlijke noise aan te pas komt en vers geslepen gitaren de boel in hapklare plakjes snijden, krijgt deze plaat de bekroning die ze verdient.

“I never get bored of this”, zingt Genard in Playground en in ons geval zou dat ook wel eens kunnen kloppen.

School is Cool herschikte zijn shows naar: 9/10 (Trix), 17/10 (twee shows in de AB) en 17/11 en 20/11 (Charlatan).