Scraps - Electric Ocean

Fire Records

Sommige albums kunnen heerlijk simplistisch zijn. Een drummachine, een synthesizer en een keyboard, meer heeft Laura Hill niet nodig om haar alterego Scraps tot leven te laten komen. Het resultaat klinkt even nonchalant en onbezorgd als haar intenties geweest moeten zijn. En dat wekt veel sympathie op. Te veel nadenken is voor niemand goed. Dus laten we nu vooral dat gevoel volgen. In het geval van ‘Electric Ocean’ is die basisstelling gelukkig goed gekomen.

Als we onze fantasie de loop laten gaan wanneer we, achteroverliggend naar het plafond starend, naar dit fascinerende speelwereldje van Hill luisteren, dan zien we een dame met te veel haar in een eighties-Jane-Fonda-workoutkostuumpje in haar slaapkamer op een roze, plastiek keyboard tokkelen. Er zit nochtans een punkattitude in haar zangstijl. Buiten de lijntjes kleuren zorgt nu eenmaal voor extra perspectief.

Het geluid lijkt op sommige momenten uit een Mario Bros-game te komen, maar dat hoort nu eenmaal bij de DIY-stijl die Scraps hanteert. Gelukkig slaagt ze er ook in degelijke songs neer te zetten die vaak nog verdomd catchy zijn ook. Mushroom Gods duwt je meteen onder in haar dromerige wereldje dat ergens in een verborgen melkwegstelsel rondzweeft. Dat er ook een portie psychedelica bij hoort wordt snel duidelijk in het instrumentale Lonely Motorbike.

Verder moet je toegeven dat het moeilijk stilzitten is op songs als Saphire Plaza, het extreem dansbare Projections en het elektrovehikel Holiday. En het heerlijk vrolijke Flying. Gone sluit de boel weer af in dromerige atmosferen, inclusief de nodige fauna en flora op de achtergrond. Enkel de titeltrack en Asleep halen het tempo naar omlaag en brengen je vinger in de verleiding door te spoelen.

Alles bij elkaar genomen hebben we de afgelopen zesendertig minuten geleefd in een universum waar je normaal gezien alleen met lsd en andere roesmiddelen binnen komt. Geef toe: het spaart je best wat geld uit.