Sea Lions - Everything You Always Wanted To Know About Sea Lions But Were Afraid To Ask

Slumberland Records

The Drums, Dum Dum Girls,… Er zijn wel meer bands die tegenwoordig teren op de sound die Dick Dale heeft uitgewerkt. Sea Lions probeert daar op hun debuut met de onwaarschijnlijk lange titel ‘Everything You Always Wanted To Know About Sea Lions But Were Afraid To Ask’ iets eigens aan toe te voegen. Maar of het voldoende is om op te vallen?

Drieëntwintig seconden duurt de instrumentale Intro. Twee gitaren zoeken ijle hoogten op, de ene aan iets hoger tempo dan de andere. Het korte stukje doet wat het moet doen: u een indruk geven van wat er nog moet komen.

Wat Sea Lions typeert is, naast de hoger aangehaalde djingle-djangle-gitaren, zonder enige twijfel de afstandelijke zang van frontman, gitarist en songschrijver Adrian Pillado. En toch heb je soms de indruk dat je naar Belle & Sebastian in surfgedaante aan het luisteren bent. Ook deze band heeft die hang naar het verleden. Alleen legt Stuart Murdoch veel meer emotie in zijn zang, terwijl Pillado er net naar streeft die emotie weg te laten en de teksten voor zich te laten spreken.

In Grown Up krijgt Pillado’s stem – zoals trouwens wel vaker op de plaat – de ijle achtergrondzang van Katie Chavez (verder enkel bezig met het tijdig doen rammelen van de tamboerijn) naast zich, hetgeen het nummer iets meer diepgang geeft. Want hoewel er op ‘Everything …’ geen enkel slecht nummer staat, is het moeilijk om tot het einde van het album geboeid te blijven luisteren. Gelukkig is de plaat net geen dertig minuten lang en duurt het langste nummer – er staan er nota bene vijftien op de plaat – niet eens drie minuten, hetgeen de pijn iets verzacht.

Als de zaken dan al wat anders worden aangepakt, komen Sea Lions uit bij een nummer als Look, waarin het tempo laag wordt gehouden, maar uiteindelijk brengt ook dat niet echt zoden aan de dijk. Trouwens, met het daarop volgende Rainfall wordt dat tempo opnieuw naar het vroegere niveau getild.

Het enige nummer dat echt uit de band springt op de plaat is het instrumentale Untitled (Guitar), dat nog even lijkt te willen onderstrepen waar het bij Sea Lions vooral om gaat. Het nummer krijgt een spookachtige, zweverige achtergrond mee, terwijl de gitaren (zonder drums en bas) doen wat ze moeten doen.

Sea Lions hebben een plaat gemaakt die ongetwijfeld het beste belooft voor de toekomst (de opnieuw instrumentale afsluiter A Song For Your Smile is misschien wel het beste nummer van de plaat). Tenminste als ze erin slagen uit de sporen te raken die ze voor zichzelf hebben gemaakt. Wij zijn in elk geval benieuwd naar het vervolg.