Seasick Steve - Hubcap Music

Polydor

Een oude vos verliest zijn streken niet, zeker niet als hij al tweeënzeventig jaar is, succes oogst met een bepaalde formule en Seasick Steve heet. Met zijn zesde plaat in negen jaar houdt hij er een stevig ritme op na en ‘Hubcap Music’ lijkt geen schokkende verandering te zijn in vergelijking met zijn vorige platen. Alhoewel.

‘Hubcap Music’ mag redelijk letterlijk genomen worden. Toen Steve onlangs te gast was bij zijn grote ontdekker Jools Holland, liet hij hem zijn nieuwe gitaar zien: twee wieldoppen (eentje gekregen van Jack White), een blikje bier, kerstversiering en nog wat afval. Niemand doet het hem na.

Openingstrack Down On The Farm trapt af met geronk van Seasick Steve’s favoriete vervoermiddel: een tractor. Van daaruit ontspint zich een stevig, lekker wegrockend bluesnummer. En die lijn wordt gewoon verdergezet in Self Sufficiënt Man.

Seasick Steve zoals we het al kenden dus. Maar verder op de plaat verbreedt hij zijn palet met enkele nieuwigheden. Zo is Over You een heuse gevoelige heartbreaksong (even hard op je tweeënzeventigste). En zo komt het dat we Seasick Steve “I’m over you / I’m over you" horen kreunen. Een erg knap, uitgekleed, en ja, zelfs gevoelig nummer. Het knappe getokkel op de mandoline is van John Paul Jones.

Ook een groot dankwoord aan John Paul Jones voor het gitaarspel in Hope, het is ook hier duidelijk een meerwaarde. Met  Purple Shadows waagt Seasick Steve zich zelfs aan een countryduet (geen idee wie de dame is die we horen zingen). Met succes. Een countryplaat hoeft Seasick Steve nu niet meteen te maken, maar tussen al het geweld door kunnen we dit zeer smaken.

Nog een straffe gastmuzikant is een zekere Jack White in The Way I Do. Waarschijnlijk zijn partij even ingespeeld toen hij zijn wieldop kwam afleveren.

Het pijnpunt van Seasick Steve blijft na al die jaren met elke nieuwe plaat hetzelfde: hij is een fenomeen en een geval apart en geweldig om live mee te maken, maar het te rudimentaire geluid maakt dat ‘Hubcap Music’ geen drie kwartier kan blijven boeien. Nummers als Home en Freedom Road zijn niet slecht, maar wel weinig opzienbarend op een zesde plaat.

‘Hubvap Music’ is alles bij elkaar wel een meer dan degelijke plaat. Enkele meer gevoelige tracks laten een Seasick Steve horen die we tot nu toe niet kenden en die we best kunnen smaken, maar een klassieker is ‘Hubcap Music’ niet. Seasick Steve blijft een uniek geval in de hedendaagse muziekscene en hij mag van ons nog vele jaren doorrocken, maar hij blijft meer een live fenomeen dan een artiest van wie je alle platen in huis moet hebben.