Seasick Steve - Man From Another Time
Warner Bros Records
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, naar 't schijnt, maar - excusez-nous le mot - godverdomme, aan die van Seasick Steve valt ook niet te tornen. Ouder dan Mick Jagger, handiger dan uw lokale loodgieter en charismatischer dan een niet nader genoemde Duitser uit de jaren stilletjes, baant de ex-zwerver zich een duidelijke weg doorheen het muzieklandschap. Wie pakweg de voorbije editie van Rock Werchter of Leffingeleuren aandeed, smolt wellicht al. Welaan dan, laat uzelf dan helemaal herleiden tot één gesmolten zootje.
Blues niet aan u besteed, zegt u? Wel, dat dachten wij ook, maar deze plaat bleef desondanks langer dan gemiddeld in onze cd-speler steken. Dit swingt zodanig de pan uit, dat je vergeet met welke belachelijk simpele instrumenten de songs gemaakt werden. Seasick Steve heeft een arsenaal zelf ineengeknutselde instrumenten. Zo is er de One String Diddly Bo, waaruit een gemeen harde sound uit kan komen. Het instrument wordt bezongen in de openingstrack, en daarmee wordt de luisteraar meteen meegesleept in een nu eens woelige, dan weer opmerkelijk kalme zee van zeer luisterbare muziek.
De gitaar staat logischerwijs centraal op deze plaat, en hoe. Zo word je keer op keer verrast door een nieuwe melodie, die, voor een mens er erg in heeft, handen, voeten of andere enigszins loszittende lichaamsdelen ritmisch laat meetappen. Dat ligt ook aan het hoge tempo van de songs, afgezien van een drietal meer ingetogen nummers.
Het woelige deel van het album vind je terug bij nummers als Big Green And Yeller of Never Go West. Seasick Steve moet er echter wel op letten dat de nummers niet teveel op elkaar gaan lijken in hun eenvoudige opbouw. Gelukkig zijn er ook rustigere nummers, zoals onze persoonlijke favoriet Dark, samen met Just Because I Can en The Banjo Song een song waarbij een mens rustig kan achteruitzakken in z'n gezelligste sofa.
Het leuke van dit album is dat het niet weer "another plain old album" is, maar nummers bevat die handelen over pakweg met tractors rijden, gelukkig zijn met een job of gewoonweg een instrument als de hiervoor beschreven Diddly Bo. Weze het nu een oproep tot eren van het kleine of simpelweg de zanger die over echt vanalles kan schrijven, ons weze het worst, dit zijn uiterst luisterbare songs.
De veelzijdigheid van Seasick Steve zorgt ervoor dat je de plaat niet gauw beu raakt. Hoewel er niets mis is met de nummers waar de man zich van zijn rockabillykant toont, komt 's mans stem komt beter tot zijn recht in de oase van rust die de ingetogen nummers met zich meebrengen. Of hoe een oude ex-zwerver voor elk wat wils in petto heeft.