Sei A - White Rainbow

Turbo Recordings

Tweede album van Andy Graham onder zijn Sei A-vermomming en ook nu duikt hij naar aloude gewoonte weer diep de duisternis in en laat hij zich van zijn donkerste kan zien. Dat wil zeggen: bassen die als botsballen op je hoofd inslaan, wispelturige ritmes die een midden zoeken tussen techno, deep house, elektro en dubstep en een grimmig sfeertje waarbij je je eigen kat gaat verdenken een potentieel moordenaar te zijn. Wees op uw hoede.

Het is het Turbo-label van elektropopprins Tiga dat Sei A onder de vleugels nam voor ‘White Rainbow’. Een begrijpelijke keuze want ook Sei A flirt soms met dergelijke elektropop zoals in Who Dares Wins en Out Of Reason. Grahams muziek klinkt wel meer als Beëlzebub die een tuinfeest organiseert op een stormachtige donderdagavond. Je kan er heerlijk sprookjes bij verzinnen vol serieverkrachters, kindermoordenaars en onderhandelende politici. Komt waarschijnlijk door de fluisterende stem van Andy die regelmatig rond je oren komen spoken.

Soms werkt het ook betoverend zoals in het mooie Body Of Eyes, een ambient-achtige track vol mysterieuze vocalen, zachte strijkers en een never-ending bassline. Of titeltrack White Rainbow dat ingenieus opgebouwd is uit kleine vocale samples en als een spooktrein op ons af komt. Of Sweet Lies en Little One Song die zo hard op ons inbeuken dat we als zombies de dansvloer opzoeken en de dans der vervloekten maken. Graham laat andermaal voelen dat hij een gewiekst producer is en meer kan dan voorgefabriceerde bliepjes programmeren.

Maar spijtig genoeg verliest Sei A te vaak zijn betoverende kracht en klinkt het na een tijdje allemaal als één pot nat. En hoe ingenieus het ook allemaal in elkaar zit, nummers als Flicker klinken na twee minuten al eentonig as hell. Halfweg het album hebben we het gevoel naar een loopje te zitten luisteren en mist ‘White Rainbow’ een spannend avontuur dat ons terug bij de les brengt. Je moet al olifantenoren hebben om de hele rit geboeid uit te zitten.

Echt vrolijk deuntjes meefluiten zit er op ‘White Rainbow’ dus niet meteen in. Sei A maakt muziek voor onze nachtelijke roes en daar komt het dan ook best tot zijn recht. Maar we hadden iets meer verwacht van de man die ooit nog A Day In The Life van The Beatles aan flarden knipte en er een geweldig geluidspretpark van maakte. Geweldige productie maar een te saaie uitwerking om een uur lang boeiend te blijven.