Shameboy - 808 State Of Mind

Sputnik

Shameboy, zijn dat niet die mannen van de danshits Rechoque en Strobot? Ja, hoor. Vinden we achter de knoppen niet Buscemi-drummer Luuk Cox en - tot voor kort - Jimmy 'Discobar Galaxy' Dewit? Jep! En proberen ze met hun derde worp '808 State Of Mind' - zonder Dewit, mét Dominik Friede - opnieuw alle dansvloeren te vullen? Ge moogt gerust zijn!

Het album houdt ons vanaf de eerste track What The Fuzz in een greep. Tot het einde, echt waar. Waar moeten we nu beginnen? Waar moeten we eindigen? Het geheel is te mooi om apart te beschrijven. '808 State of Mind' is een fijnproeverij van heerlijke, elektronische ingrediënten. 

Zoals de titel van het album verraadt – een verwijzing naar de Roland TR-808 Rhythm Composer – is het album op en top elektronisch. Er was zelfs geen enkel stemgeluid te bespeuren op de negen nummers die het album telt, en dat vinden we een klein beetje spijtig. Rond 2006 boekten de jongens van Shameboy immers grootse successen door eenvoudige stemsamples in hun nummers te verstoppen. Gelukkig maakt de kwaliteit van de productie dat alles méér dan goed.

De plaat heeft trouwens een multifunctioneel karakter, zo mochten we zelf ondervinden. Enerzijds ideaal om in de auto te spelen, anderzijds heerlijk om te beluisteren tijdens het koken of om gewoon bij weg te dromen. Wat een warme, heerlijke, meeslepende muziek. Luister maar eens naar Not Me, Not Us.

En waar blijft de dansvloer? Ja, uiteraard ook de dansvloer! Bijvoorbeeld met Sweatbox of het stevige Attention Spam. We doen een poging en klasseren het album als diepe elektro met een vleugje fidget en techno. De elektrogeluiden vliegen ons om de oren. Hiermee krijgen we zelfs een bejaardentehuis recht.

Voor het mooiste nummer moesten we evenwel wachten tot het einde van het album: Symptoms, een erg indrukwekkende track die het onderste uit de kan haalt. Een nummer dat het aandurft om onze gevoelens te laten gedijen en onze gedachten doet wegdrijven naar verre oorden.

Mensen met smetvrees zullen het niet graag horen, maar dit album is echt wel om de luidsprekers bij af te likken.