Shana Falana - In The Light (ep)

Eigen beheer

 Ze komen uit Brooklyn en maken experimentele droompop, die aanleunt bij de shoegaze. Heel even waren we enthousiast over Shana Falana. Maar dat enthousiasme ebde al even snel weer weg.

Echt nieuw kun je het allemaal niet noemen, wat Shana Falana op hun debuut-ep laat horen. We hoorden het al bij Cocteau Twins zowat twintig jaar geleden, maar dan beter. Nochtans zagen we dit bij de eerste luisterbeurten wel zitten.

Gitaren die door mistige gordijnen van reverb hun weg zoeken, geflankeerd door een stem die ervan houdt om klanken extra lang aan te houden en wat koud wordt opgediend. Bovendien hanteert de frontvrouw van dit duo zich veelvuldig van klanken in plaats van woorden. Opener Dingy Chant bestaat bijvoorbeeld enkel uit muziek en gezongen klanken. En uiteraard mogen de belletjes (in Light The Fire bijvoorbeeld) niet ontbreken.

Het tempo wordt erg laag gehouden, kwestie van nog iets te kunnen herkennen in de dampen reverb die uit de versterkers omhoog stijgen. Op zich is daar niks mis mee. Alleen waren wij het na twee luisterbeurten beu en viel het ons moeilijk om niet steeds opnieuw als de plaat weer de cd-speler inging meteen de stopknop op te zoeken. Een groeiplaat kan je dit dan ook niet echt noemen.

Enige uitzondering is misschien het titelnummer. Maar daar wordt dan net weer iets zuiniger omgesprongen met reverb en komt Shana Falana’s zang iets beter tot zijn recht zonder dat je als luisteraar een berg van galm moet doorworstelen.

Ook in U. R. Everything wordt er nog een poging gedaan om de zaken klein te houden, maar daar raak je het noorden (en alle andere windrichtingen) opnieuw kwijt na twee minuten.

Met enige weemoed denken wij dus terug aan Liz Phraser en haar Cocteau Twins terwijl Shana Falana’s debuut-ep op de grote hoop van missers terechtkomt.