Silent Runners - The Directory

Eigen beheer

Terwijl in ons eigen Belgenlandje een ware Belgian Wave de muziekscene overspoelde in de donkere jaren tachtig, brak in Nederland (en ver daarbuiten) vooral Clan Of Xymox potten. Zoveel jaren later hebben onze noorderburen echter ook Silent Runners en hun debuut is verrassend straf.

Helemaal verwonderlijk is dat straffe debuut niet. De band liep al een tijd warm als Yesterday’s Men. Maar liefst vier van de vijf leden van Silent Runners zaten al in die band. Zij kregen na het verschijnen van een eerste ep (2015) versterking van toetsenist Joep Gerrits en vonden daarna het definitieve geluid.

Dat geluid is niet meer te vergelijken met dat van dat eerste probeersel. Wel als het gaat over de invloeden, maar de productie van deze plaat mag gerust piekfijn genoemd worden. Er werd dan ook niets aan het toeval overgelaten en de mastering werd in handen van Andy ‘Hippy’ Baldwin gelegd, die eerder al werkte voor Interpol, Killing Joke en Arcade Fire, om er maar drie te noemen.

‘The Directory’ laat bovendien een band horen die zich wel laaft aan illustere voorbeelden, maar deze niet kopieert. In tweede single Dark Mountains bijvoorbeeld, de song die deze plaat ook op gang trekt, hoor je zowel sprankelende synths als postpunkgitaren die zomaar op vroege platen van The Cure hadden kunnen staan. Even later horen we dan weer synths die herinneren aan Depeche Mode gecombineerd met drums à la The Sound.

Die combinaties van verschillende elementen uit new wave, dark wave, gothic wave, postpunk en ebm leveren uiteindelijk een eigen geluid op dat bekroond wordt door de krachtige zang van Dolf Smolenaers, die zowel diep kan gaan zoals onze eigen Kristof Uittebroek (Customs) als loepzuiver de hoogte in. Dat demonstreert hij met verve in Cavemen.

Geheel in de sfeer van het genre zijn de teksten, die Smolenaers brengt, niet echt optimistisch te noemen, al gloort er hier en daar wat hoop. En ook al zijn onze tijden, die hij bezingt, vergelijkbaar met de realiteit uit de Koude Oorlog die zijn voorgangers tot inspiratie dienden, toch pakt hij ook moderne thema’s aan zoals het geforceerde zoeken naar geluk in verre (eco)reizen (Wilderness).

Helemaal duidelijk is Smolenaers nooit. Dat zorgt ervoor dat je als luisteraar je eigen verhaal bij de songs kan verzinnen, maar tegelijk slaagt hij er wel in persoonlijk en doorleefd te klinken; zeker in Forgotten waarin hij vaststelt dat hij alles van waarde eigenlijk vergeten is: de armen van zijn moeder, zijn dromen, het gevoel van verliefdheid, enz.

Vier singles werden er al getrokken uit ‘The Directory’, maar de meest in het oor springende track is daar nog niet eens bij. The Knife is zo’n typische song waarop wij in onze gloriejaren graag dansten; met een energieke beat, in reverb gedrenkte, weidse zang en flarden gitaargolven. Als je het ons vraagt: een instant klassieker. En die conclusie mag je doortrekken naar zowat de volledige plaat.

Je kan ‘The Directory’ streamen via verschillende diensten en/ of kopen via Bandcamp en bij optredens. Op 23 februari bijvoorbeeld. Dan komt Silent Runners naar ons land. Place to be is de B52 Club in Eernegem.