Simi Nah - La Terre Est Noire

Why2K Music

Onlangs kregen wij hier het aanbod om het nieuwe album van Simi Nah eens kritisch te beluisteren en te beoordelen. Een aanbod dat wij uiteraard met graagte aanvaardden. We zijn immers de moeilijkste nog niet. En guess what? Na amper één beluistering waren we al weg van het plaatje in kwestie. Alleen jammer dat deze 'La Terre Est Noire' tevens haar muzikale zwanenzang vormt... 

 

Simi Nah was ooit nog bassiste bij Praga Khan, maar houdt er ook al een hele tijd een solocarrière op na. Met 'La Terre Est Noire' is ze dus toe aan haar vierde en tevens laatste album, voor de gelegenheid volledig in haar moedertaal (het Frans) gezongen. Opener Le Chant Des Loups zet meteen de toon: we horen dansbare, elektronische pop met een donker randje en sensuele vocalen, doorspekt met de nodige samples van wolvengehuil. 

Het midtempo F.M.R. doet afwisselend aan het beste van Visage en Vive La Fête denken. Zonder meer knap en meeslepend. De goed in het gehoor liggende eerste single Chacun Pour Soi drijft dan weer op een repetitief synthriedeltje maar krijgt daardoor een uiterst verslavend karakter. Opvolger J'en Ai Marre laat je evenmin los en knipoogt, zowel wat het donker-romantische sfeertje als wat de zang betreft, uitdrukkelijk naar de eighties-elektropop van Franse zangeressen als Mylène Farmer en France Gall. 

Daarmee werden reeds enkele hoogtepunten vermeld, maar het zijn lang niet de enige. Ook tracks als Amnésie en het door mooie fluisterzang getypeerde Je Vous Tire Ma Révérence zijn in het bezit van een aanstekelijke, verslavende melodielijn en blijven daardoor moeiteloos boeien tot het eind. En wat dan gezegd van Mettre Fin À Ses Nuits? Wel, dat is de volle zeseneenhalve minuut genieten van een erg sterk en beklijvend staaltje dark pop waarbij de beginperiode van artiesten als John Foxx en The Human League nooit ver weg lijkt. 

Van de derde single en tevens titelnummer van dit werkstukje, het rustige La Terre Est Noire, krijg je er nog een meer uptempo remix door HIV+ en een downtempo Safari Remix door Jean-Marc Lederman bovenop. Al bij al een geslaagde proeve van het talent van Simi Nah - we wensen haar nog veel succes met haar eventuele toekomstprojecten - en spijtig dat dit verhaal hier eindigt.