Sir Yes Sir - We Should Talk

EMI

Sir Yes Sir is een band die zich niet wil beperken tot wat gerommel in de marge maar er meteen van bij hun debuut wil staan. ‘We Should Talk’ is dan ook een debuut dat alles in zich heeft om het te maken. Tijs Delbeke en de zijnen leveren een plaat af zonder één overbodige of ondermaatse song.

Uiteraard staat ook de eerste single Longing = Good Taste op deze plaat en die single laat meteen horen waar Sir Yes Sir voor staat: knappe inventieve songs met minstens even ingenieuze teksten en een glansrol voor de tenorsax.

Longing = Good Taste is een potige rocksong en zo zijn er nog enkele te vinden op ‘We Should Talk’, maar de plaat opent met Shelter, een eerder breekbare song die niet had misstaan op een plaat van Elbow. Het bespelen van de gevoelige snaar en het helemaal loos gaan naast elkaar op één plaat komt nergens geforceerd over en toont aan dat Sir Yes Sir een band is die in de toekomst nog vele richtingen kan uitgaan.

Tijs Delbeke toont zich een begenadigd tekstschrijver op ‘We Should Talk’: als je een prachtige ballad kan schrijven over een koppel dat uit elkaar getrokken is door de loopgravenoorlog (She) zonder het geheel melig te laten klinken, dan ben je heel goed bezig.

De meest persoonlijke tekst op ‘We Should Talk’ is die van I Lie Myself To Sleep Again: hierin neemt Delbeke zich allerlei dingen voor om zijn leven makkelijker te maken en wie tussen de regels door leest, hoort heel wat onzekerheid in deze song doorklinken. Of hoe verklaar je anders regels als “I won’t hide my face with my hair during shows anymore” of “I’ll quit thinking everyone else has more talent than me.”

We zijn ook meteen gewonnen voor Smiling, een song over de huidige hypocrisie in de maatschappij waar iedereen alleen nog maar gelukkig mag zijn (“We think we’re doing fine, so we’re smiling all the while”). Er is niets mis met af en toe een beetje ongelukkig zijn, zo lijkt Delbeke ons te willen vertellen. Smiling drijft op een eenvoudige, maar aanstekelijke riff en de sax drijft de song naar het einde toe naar een hoogtepunt.

Op  'We Should Talk' horen we echo’s van verschillende grootheden uit de recente muziekgeschiedenis doorklinken: zoals gezegd had Shelter van Elbow kunnen zijn, de hoge zangstem van Tijs Delbeke in She doet denken aan Jeff Buckley, het gitaarspel in The Owl lijkt op dat van Johnny Greenwood van Radiohead op Planet Telex en Ideas For A Waste Of Time zou niet misstaan op een plaat van dEUS.

De invloeden zijn dus duidelijk, maar het blijven invloeden en worden nergens kopieën. Sir Yes Sir is een band die zijn invloeden erkent en omarmt en ze vervolgens naar hun eigen hand zet en dat is knap.

Met Sir Yes Sir is er een nieuwe knappe Belgische band opgestaan. Hun recente Nederlandse passages in De Wereld Draait Door en bij 3FM verraadt hun ambitie. Met ‘We Should Talk’ onder de arm zou een buitenlandse doorbraak wel eens niet lang op zich kunnen wachten. Nu zijn we nog benieuwd naar de vertaling van deze songs op het podium. Volgende week na hun passage in de AB weten we u daarover meer te melden.