Slayer - World Painted Blood

American Recordings

Met 'World Painted Blood' is Slayer al aan zijn elfde studioalbum toe. De heren zijn, dankzij het verstrijken der lentes, ietsje grijzer, ietwat dikker en een tikkeltje nijdiger geworden. Ondanks het feit dat het Slayergeluid al jaren een goeie constante is, verwacht je toch veel van een dergelijke cd, zeker na de energieke concerten die we de band de afgelopen jaren zagen geven ter ondersteuning van voorganger 'Christ Illusion'.

Vanaf het slepende openingsnummer World Painted Blood stap je al meteen binnen in het verdorven brein van een seriemoordenaar die Slayer van soundtrack voorziet. De productie van Greg Fiedelman (die we kennen van Metallica's 'Death Magnetic') en Rick Rubin is wederom een voorbeeld van rauwe transparantie, zodat de zware gitaren van tandem Hanneman-King nergens in elkaars weg lopen. En zowaar, halverwege het nummer valt er plots op dat de bas van Tom Araya hoorbaar in de productie zit, wat bijna een unicum is in een Slayer opname.

Unit 731 is meteen weer uptempo moshpitvoedsel, waarin Araya zich rauw mag schreeuwen. Niet echt het absolute hoogtepunt van dit album maar desondanks een mooie song, die naadloos overloopt in Snuff, waarin het aantal beats per minuut nog gevoelig hoger legt.

Na amper drie nummers zitten we al zowat naar adem te happen. "Action" brult Araya alsof hij de geperverteerde regisseur was van een gore snufffilm. Wie zei er ook alweer dat er no rest was voor de wicked? Beauty Through Order legt op z'n eentje dezelfde weg af als de eerste drie nummers, van traag slepend naar gruwelijk snel hakkend. In de strofes hoor je zelfs een vleugje van Seasons In The Abyss passeren.

Binnen het genre heeft Slayer toch maar weer een prachtig album afgeleverd. De snelheid die op 'World Painted Blood' wordt aangehouden, laat horen dat de pensioengerechtigde leeftijd in het Slayerkamp absoluut geen effect heeft op de speltechnische kwaliteiten.

Soms krijg je wel het gevoel dat je de vibe van bepaalde nummers kan linken aan andere Slayersongs. Vooral Hate Worldwide en het zalig beukende Public display of Dismemberment lijken wel een copy-paste van oude Slayer songs. Niet dat we daarom klagen. Van Motorhead verwacht je immers ook geen dansplaat.

Waar 'Christ Illusion' onze aandacht weer naar Slayer trok, houdt 'World Painted Blood' ze voorlopig nog stevig vast. We kijken al rijkhalzend uit naar het optreden in de AB dat verplaatst werd naar maart wegens rugklachten van Tom. Tja, ze worden dus toch een dagje ouder. Gelukkig kan je dat nergens horen. Ere wie ere toekomt, Slayer heeft het toch maar weer geflikt