Snapped Ankles - Come Play The Trees

Leaf

'Come Play The Trees' is het langverwachte debuut van de Londonse band Snapped Ankles en is goed voor een feestje.

Snapped Ankles is een jonge band die onlangs de gesmaakte ep 'The Best Light Is The Last Light' uitbracht. Muzikaal gezien staat het trio voor een aanstekelijke, dansbare mix van krautrock, artwave, synthpunk en dance. De groepsnaam verwijst al naar de energie, die in de band huist. Hun missie? Het publiek uitzinnig en aan het dansen krijgen, totdat je er je enkels bij breekt.

De groep houdt vast aan de bomenmetafoor. Op de hoes zijn bandleden en instrumenten als het ware ingepakt tot bomen, waardoor 'Come Play The Trees' een uitstekende albumtitel is. Niet toevallig komt hun debuut uit op het Britse Leaf-label, waar de jongste tijd wel meer interessante releases vandaan komen, zoals onder meer The Comet Is Coming en Matthew Bourne.

Soms lijken de composities (Hanging With The Moon) op hol geslagen dreunen, geschreven om een publiek op te hitsen, ongeacht of dat nu een concertzaal of een festival is. Telkens weer valt op dat met minimale middelen (percussie, synths en vocals) de groep de luisteraar meesleept in een heel apart verhaal en dito geluidenwereld.

Donker (het lekker ontsporende Let's Revel) en ritualistisch spektakel, dat klankgewijs af en toe aan bands als Kraftwerk herinnert, is dan je deel, al wordt dat soms ook gemaskeerd door een stevig stukje rock. Exotische percussie en verknipte elektronica zijn de bouwstenen van de muziek van Snapped Ankles. Je hoort repetitieve motiefjes, die naadloos opgaan in een groter geheel van psychedelica, reggae en dub met accenten van wave en punk.

Een van de uithangborden van het album is I Want My Minutes Back, dat even opgejaagd klinkt als de titel aangeeft. En het dik acht minuten spannende Jonny Guitar Calling Gosta Berlin doet denken aan LCD Soundsystem. Echt nieuw of vernieuwend is het allemaal niet; daarvoor liggen de invloeden er net iets te dik bovenop (Depeche Mode in The Invisible Real That Hurts), maar dit is een professioneel in elkaar gedraaid plaatje waar de aanstekelijke dansbaarheid van afspat. Hopelijk blijft de achterliggende boodschap (het naar Joy Division neigende True Ecology) minstens even hard nazinderen als de muziek.

De groep is live te zien op 7 december in de Gentse Charlatan.