Soccer Mommy - Clean

Fat Possum

Ze zeggen wel eens dat de jeugd van tegenwoordig niet meer hetzelfde is als vroeger. Wel, Sophie Allison, aka Soccer Mommy, bewijst op 'Clean' alvast dat tieners van nu nog altijd hetzelfde voelen als de voorgangers van lang geleden.

Clean

Ja, wij zijn van lang geleden, maar als we Soccer Mommy haar stunteligheid en verwardheid horen uitzingen, lijkt er in al die jaren niets veranderd aan die vreselijke periode die de puberteit is en waar iedereen doorheen moet spartelen.

Allison komt uit Nashville en is ondertussen twintig, maar de zaken waarover ze zingt, dateren wellicht vaak van een paar jaar geleden. Zo vertelt ze in Flaw over hoe haar bloempje werd gescheurd na een skinnydippingavontuur, bespiedt ze afgunstig de coolste griet uit de klas in Cool en is ze ook nog eens jaloers op het vorige lief van haar vriend, gitarist Julian Powell, zoals blijkt uit Last Girl. Niet dat we dat allemaal zelf meemaakten – kan ook moeilijk als man – maar het zijn vooral de gevoelens die ze daarbij had en opnieuw blootlegt, die zo herkenbaar zijn voor elke (ex-)puber: het te hard willen van iets, de verwarring, de hulpeloosheid en de onmacht.

Allison maakt al muziek sinds haar zesde en post al jaren songs op Tumblr, Bandcamp en Soundcloud, maar nu haar ster begint te rijzen zou je verwachten dat ze zich meer inhoudt en hult in metaforen. Dat doet ze uiteindelijk helemaal niet. Ook in songs, die duidelijk handelen over meer recente gebeurtenissen zoals een serieus fout gelopen relatie (Your Dog) en over ouder worden (de doodeerlijke slottrack Wildflowers), houdt ze het hart op de tong, wat eigenlijk alleen maar lef verraadt.

Muzikaal is Gabe Wax (Beirut, Cass Mccombs, Deerhunter, The War On Drugs, Wye Oak…) erg belangrijk, maar jammer genoeg overheerst de instrumentatie soms de zang waardoor de teksten niet altijd even verstaanbaar zijn en het is net daar dat Soccer Mommy het verschil maakt. Getuige daarvan het vrij kale Scorpio Rising dat de climax van het album vormt: eindelijk slaagt Allison er in zich onthecht te voelen.

Toch past de ietwat rammelende klank (met soms zelfs opzettelijk vals klinkende gitaar) ook bij de ruwe emoties en de directe taal die Soccer Mommy bezigt. Samen maken ze op de beste momenten van dit tweede album van Soccer Mommy op Fat Possum Records een plaat die aanvoelt als een open wonde waarmee dit meisje bij jou aankomt ter verzorging. Laat maar genezen bij contact met lucht en zonlicht!

Op 14 september staat Soccer Mommy in DOK, Gent.

10 april 2018
Marc Alenus