Sodom - Epitome Of Torture

SPV

Subtiel is Sodom nooit geweest. Al meer dan dertig jaar staat de groep voor pure thrashmetal, gemene teksten en Tom Angelripper. De frontman en enige overblijvende van de originele bezetting neemt zijn bas terug op en laat met een titel als 'Epitome Of Torture' weinig aan de verbeelding over. Maar is dit veertiende album iets speciaals of gewoon de belichaming van wat we al dertien keer eerder kregen?

Het blijft natuurlijk oldschool thrashmetal, die Sodom. En oldschool staat zowat lijnrecht op vernieuwing. Heel kort door de bocht is deze jongste dus inderdaad meer van hetzelfde. Maar de nummers klinken wel iets moderner, de productie is iets netter en de scherpe kantjes zijn een beetje afgevlakt. Wat je dus krijgt op 'Epitome Of Torture' is nieuwe, oude muziek die – voor het genre – verrassend vriendelijk is voor de oren.

My Final Bullet trekt het album rustig op gang met een korte, akoestische intro, waarna de hyperactieve drums aangeven dat het hoog tijd is om dikke baslijnen en schreeuwerige gitaarsolo's te lanceren. Angelripper perst zijn longen weer helemaal leeg met een mix tussen schreeuwen en hoog gezang, goed verstaanbaar maar daarom niet minder ruig. Het ideale metalgenre om op los te gaan, bewijst ook S.O.D.O.M. waar je het refrein na enkele minuten mee kan zingen en er onbewust al een vuistje de lucht in gaat. Een beetje genant als iedereen rondom je vreemd zit te staren, maar daarom brengt Sodom ook een paar rustige tracks.

Cannibal is er zo eentje, nog steeds met een stevig tempo maar net iets minder dansbaar. Dat houdt je aandacht bij de les, al brengt die niet de meest boeiende stof. Een leuke melodie, krachtige beat, massa's energie en stoere zang zijn wel onderhoudend maar ook niet meer dan dat. Gelukkig wordt het gaspedaal meteen weer flink ingedrukt waardoor het wilde feestje voortgezet kan worden.

Sodom boert dus lustig voort en doet precies wat je verwacht. Dat maakt 'Epitome Of Torture' oerdegelijk en een fantastische plaat als je een overschot aan energie wil wegmoshen, maar als je de woonkamer wil vullen grijp je toch snel terug naar 'Agent Orange'. Ook Sodom, precies dezelfde ingrediënten maar van een beter thrashjaar.