Soulsavers - Broken

V2

Muziekproducers zijn lui die in een donkere studio aan andermans muziek prutsen. Ze kneden, veilen en schaven het ruwe materiaal tot een popliedje dat in het concept van de groep past, voldoende authentiek klinkt en vlot genoeg in uw oor ligt.

Een eerbaar beroep. Minder artistiek dan muzikant zijn, minder populair bij de meiden ook, maar het schuift wat gemakkelijker en je bent toch met muziek bezig.

Soulsavers is een producersduo uit Engeland. Ze verdienen hun dagelijks brood met het remixen van groepen als Starsailor en Doves. Af en toe kriebelt de ambitie en dan maken ze een plaatje onder eigen naam. Ze hebben vrienden als Mike Patton, Marc Lanegan, Bonnie 'Prince Billy' en ander volk van bijvoorbeeld Spiritualized of Butthole Surfers. Die komen dan in die donkere studio een potje meezingen.

Goed volk om in huis te hebben - tenzij je nog bij je moeder woont misschien. Met behulp van deze vrienden wordt dan een plaatje samengesteld zoals een alchemist dat zou doen. Meticuleus worden tempowisselingen aangebracht, effectjes toegevoegd, rustpunten ingebouwd en stemmetjes afgewisseld.

Soms maken ze een elektroplaatje, zoals hun debuut er eentje was. Op hun tweede album verkenden ze de soul en folkgenres. Op hun derde hebben ze de smaak van de gitaren te pakken. Het touren met de vorige plaat schijnt daar voor iets tussen te zitten.

Het resultaat van al deze ijver is een perfecte plaat zonder de minste - u voelt hem komen - soul. Dat kan aan Mark Lanegan liggen. Heel de plaat is net als de vorige opgehangen aan zijn grafstem en die zijn we ondertussen wel wat beu gehoord. De nummers waar de vrouwenstem het voortouw neemt zijn ons nog het aangenaamst, maar ook daar komt Mark er Isobel Campbellgewijs net iets te vaak met zijn baard in de keel tegen aanschuren.

Neem als bewijsmateriaal You Will Miss Me When I Burn. Een nummer van Bonnie 'Prince' Billy uit 1994 dat oorspronkelijk als een breekbaar countrydeuntje klinkt. Hier wordt het opgefleurd met een lijntje piano, een subtiele viool en dezelfde vrouwenstem maar ontdaan van zo veel gevoel dat in het origineel in elke onvolkomendheid doorklinkt.

Het zou onjuist zijn 'Broken' een slechte plaat te noemen. Op geen enkel moment is het niveau ondermaats. Maar wie op basis van de indrukwekkende lijst medewerkers denkt hiermee een wereldplaat in huis te halen is er aan voor de moeite.