Soulsavers - Kubrick

Pias

Een nieuw album van Soulsavers, daar keken we tot voor kort echt naar uit. Groot was onze ontgoocheling toen bleek dat er op de nieuwe plaat geen gastvocalen van Mark Lanegan, Dave Gahan, Will Oldham of Richard Hawley te vinden waren. Meer zelfs: op ‘Kubrick’ doen de heren Machin en Glover het volledig instrumentaal. Wenen!

Na een goed potje huilen zochten en vonden we onze waardigheid terug en besloten we toch even wat dieper in te gaan op dat nieuwe album. Kwestie van er zeker van te zijn dat we niet te snel een oordeel velden.

‘Kubrick’ blijkt een conceptplaat te zijn. Altijd een risico, want vaak totaal van de pot gerukt, maar wanneer het concept duidelijk is, ook wel eens een voltreffer. Het concept spreekt bij deze voor zich: ‘Kubrick is geïnspireerd op het werk van de gelijknamige regisseur. De nummers zijn stuk voor stuk genoemd naar een personage uit één van ‘s mans films.

Het resultaat maakt ons echter niet bepaald vrolijk. Op zich hebben we niks tegen filmische, instrumentale muziek met een neoklassieke insteek, maar wanneer je je steeds afvraagt en uitkijkt naar het moment wanneer de zang gaat invallen, loopt er toch iets fout. Het gaat gewoon allemaal nogal snel vervelen.

Een uitzondering is Joker; De gitaren voeren de forcing en zorgen voor een mooi evenwicht met de strijkers en het – jawel - klokkenspel. Dit is brutale postrock zoals we die graag hebben. Voor de rest is het vooral neoklassiek, breedsprakerig en bij momenten zelfs ronduit vervelend.

Wij blijven met ‘Kubrick’ serieus op onze honger zitten. We zouden een paard de rug uit eten. Of gewoon nog een van die vorige fijne platen van Soulsavers opleggen.