Sparklehorse + Fennesz - In the Fishtank 15
Konkurrent
Twee artiesten mogen 48 uur lang onbeperkt hun gang gaan en we zien wel wat eruit komt. Dát is het concept achter 'In the Fishtank', een initiatief van het Konkurrent-label. In het geval van de Oostenrijkse elektronicamuzikant Fennesz en de Britse folkrockman Sparklehorse leverde dat een niet voor de hand liggende, maar interessante kruisbestuiving op.
Een boeidende uitdaging is het op z'n minst: synergie zoeken tussen twee uiteenlopende genres. En hoewel beide heren erin slagen een aantal zeer geslaagde, experimentele soundscapes op de mat te leggen - zoals Music Box of Snakes of NC Bongo Buddy - lijkt vooral Christian Fennesz er de vruchten van te plukken.
Zo wordt het immers al snel duidelijk dat Fennesz vooraan op de tandem heeft plaatsgenomen en dat vooral hij aan het stuur zit om de richting en het geluid van de songs te bepalen. En als Sparklehorse dan al eens met een gitaar een nummer inzet en daardoor de lijnen lijkt uit te zetten, zakt Fennesz heel ver terug op de achtergrond (Mark’s Guitar Piece) of blijkt de gitaar, getrouw de titel, een idee van Fennesz zelf te zijn (Christian’s Guitar Piece).
Goodnight Sweetheart en If My heart zijn dan weer wel een geslaagde symbiose tussen de Oostenrijkse elektronica en de sputterende gitaarlijntjes van zijn opponent. Bovendien maakt de zanglijn deze beide nummers makkelijker om volgen. Ongetwijfeld zijn ze de beste poging om de twee genres met elkaar te laten paren.
Heerlijk ook hoe Sparklehorse tussen het experimenteel knutselen door propere, akoestische gitaarakkoorden aanslaat. Dat lijkt ons vooral een verrijking voor de soms erg vervreemdende ambiance van Fennesz. Hopelijk neemt hij dat mee in zijn volgende composities.
De cd combineert beide stijlen, maar slaagt er niet altijd in dat te doen binnen één nummer. Toch blijft zo'n samenwerking erg interessant. Want wie in het achterhoofd houdt dat dit alles in slechts 48 uur tijd ontstaan is, kan eigenlijk alleen maar goedkeurend knikken.
Goodnight Sweetheart en If My heart zijn dan weer wel een geslaagde symbiose tussen de Oostenrijkse elektronica en de sputterende gitaarlijntjes van zijn opponent. Bovendien maakt de zanglijn deze beide nummers makkelijker om volgen. Ongetwijfeld zijn ze de beste poging om de twee genres met elkaar te laten paren.
Heerlijk ook hoe Sparklehorse tussen het experimenteel knutselen door propere, akoestische gitaarakkoorden aanslaat. Dat lijkt ons vooral een verrijking voor de soms erg vervreemdende ambiance van Fennesz. Hopelijk neemt hij dat mee in zijn volgende composities.
De cd combineert beide stijlen, maar slaagt er niet altijd in dat te doen binnen één nummer. Toch blijft zo'n samenwerking erg interessant. Want wie in het achterhoofd houdt dat dit alles in slechts 48 uur tijd ontstaan is, kan eigenlijk alleen maar goedkeurend knikken.
24 november 2009