Spirit Catcher - Partners In Crime

Systematic Recordings

De wereld zit niet altijd logisch in elkaar. Vele groepen en artiesten doen alle moeite van de wereld om ook voet aan wal te krijgen in het buitenland, anderen lijken alléén maar in het buitenland gehoord te worden. We vrezen dat Spirit Catcher tot die laatste categorie lijkt te horen. Het Brusselse duo heeft altijd wel een bescheiden aanhang gehad in onze hoofdstad en in misschien ook het Zuiden van het land, maar telkens lijkt men hen in het buitenland pas echt naar waarde te schatten.

Hun eerste album ‘Nightvision’ werd al meteen opgepikt door het zeer gerespecteerde Engelse 2020:Vision waar ook artiesten als Silver City, Fred Everything en Crazy P onderdak vonden. Hun tweede boreling ‘Partners In Crime’ komt uit op Systematic, het label van Marc Romboy dat met topproducers als Robert Babicz, Stephane Bodzin en Chelonis R. Jones zich in enkele jaren opwerkte naar de top van de elektronische dansmuziek.

Ach, of geestenvangers Jean Vanesse en Thomas Sohet er echt over klagen weten we niet. Als je kijkt naar het lijstje buitenlandse gigs op hun site dan vermoeden we dat ze niet zitten janken thuis. Misschien keert het tij met ‘Partners In Crime’. Naar goede gewoonte heel wat 4/4 beatwerk waarvan we verwachten dat het vooral zijn weg naar de clubs zal vinden, maar ook heel wat funky stuff. De elektric boogie funk-rage is hen ook duidelijk niet ontgaan. Ze openen hun nieuwe album opvallend met One Way Express, een nummer dat niet zou misstaan in een club waar schaars geklede vrouwen over donkerrode zetels kronkelen. Heel erg smooth en sexy.

Dat Prince een invloed was voor dit duo staat niet alleen te lezen in hun bio, je hoort het ook gewoon aan Threesome dat overgoten wordt met jaren '80 elektrofunk en vocalen die Rogers Nelson achterna hollen (maar nooit een inhaalbeweging kunnen maken). Met de losgeslagen robotvocoders op Special Dimension doen ze zelfs even denken Squarepushers laatste project Shobaleader One of hipster van het afgelopen jaar Dâm-Funk.

De meer clubby muziek kan ons spijtig genoeg niet altijd overtuigen. Sedona en Frequent Traveller zijn wat makke housenummers die meer als achtergrondversiering dienen. No Way Out geeft ons meer een boost, maar daar struikelen we dan weer op de vocals die ons na een tijdje beginnen irriteren. Wel zeer de moeite is Jupiter Jam met deep space-sound en breakbeats en Other Side Of The Game. Voor deze laatste kregen ze gezelschap van die andere Brusselse producer Compuphonic. Heel diepe sound met een trancy touch, het handelsmerk van Compuphonic, en detroit-achtige strings.

De combinatie van deep house en elektro funk komt ons soms een beetje vreemd over. Zeker wanneer we merken dat de funky zijde van Spirit Catcher ons meer in de smaak valt dan hun dance-kant, waar ze toch voornamelijk voor bekend staan. Maar dat het talentvolle producers zijn, dat staat als een paal boven water.