Stacey Kent - The Changing Lights

Parlophone Records

Jazz en Braziliaanse muziek hebben hun gouden jubileum al achter de rug. En de liefde is nog niet langs de achterdeur naar buiten geglipt! Bewijs? Het nieuwe album van de New Yorkse nachtegaal Stacey Kent. ‘The Changing Lights’ is een licht verteerbare en veelzijdige plaat. Een fijn weerzien met samba en bossanova? Of een eerste kennismaking? Kiest u maar.

Eerst de stem: Kents geluid is zacht, maar zit vol details. Haar noten drijven op een lichte deining. Maar op uitgekiende momenten hebben ze weerhaken. Dan krassen ze je trommelvliezen. En of Kent nu Engels, Portugees (Mais Uma Vez, O Bêbado E A Equilibrista) of Frans (Chanson Légère) zingt … het klinkt altijd even authentiek.

‘The Changing Lights’ knipperen tussen klassiekers en nieuw werk. One Note Samba valt meteen op. De instrumentale versie van Stan Getz en Charlie Byrd uit 1963 veroverde de wereld. Maar Kent ging rechtstreeks naar de bron: de opname van zanger-gitarist João Gilberto uit 1960. Let op de tekst, die uitlegt hoe een simpele samba wordt opgebouwd vanaf de grondtoon. De intro van zang en drums is verbluffend: droog, sober en speels. Een perfecte ode aan die ene noot.

Bestekgeritsel, een dame die voorzichtig een ober wenkt, een elektrische piano die een zuiders ritme aangeeft … Zo begint Waiter, Oh Waiter, een lichtvoetig stuk van Kents man, Jim Tomlinson. De sfeer is helemaal die van One Note Samba: “Waiter, oh waiter, please come to my rescue/ I cannot understand a word that’s written one this menu/ Not that I’m unaccostumed to this kind of smart cuisine./But what you’ve handed me, is in a language I’ve never seen.” Alleen een onmens van een ober kan Kents noodkreet negeren.

Kent en Tomlinson zijn gelukkig geen one trick pony’s. Melancholie en impressionisme regeren in de regenachtige titelsong. En het afsluitende Chanson Légère is een Franse gitaarballad met een Braziliaanse toets. Dat continue samenspel van songs, toon, stem, instrumentarium en taal houdt je bij de les.

Natuurlijk is ‘The Changing Lights’ ook uitstekende achtergrondmuziek. Alles is mooi afgemeten. Geen noot  bruuskeert je. Maar de val van de gezongen jazz – verveling – ontwijken Kent en haar band meesterlijk.

Op 23 oktober stelt Stacey Kent ‘The Changing Lights’ voor in Paleis voor Schone Kunsten in Brussel.