Stars - In Our Bedroom After The War
Arts & Crafts
Met als spil Torquil Campbell en Chris Seligman bestaat Stars intussen toch al zo’n zeven jaar, een periode waarin ze vier albums uitbrachten. Vooral het vorige album ‘Set Yourself On Fire’ zorgde ervoor dat hun muziek weerklank vond buiten Canada. Volkomen terecht trouwens. De schitterende, vaak emotioneel geladen popsongs die het viertal - ook Evan Cranley en Amy Millan, beiden o.a. bekend van Broken Social Scene, maken deel uit van de groep - op hun platen produceerde, verdienden die aandacht. Met dit album wordt getracht het succes te consolideren en uit te breiden. Wat ons betreft moet dat kunnen.
De zang wordt beurtelings door Millan en Campbell verzorgd. Wanneer ze samen in één liedje zingen (The Night Starts Here, Midnight Coward, Personal, …), resulteert dat in een spanning die het liedje automatisch naar een hoger niveau brengt. Niet dat hun stemmen een gevecht met elkaar aangaan, ze vullen elkaar eerder aan en toch is er die tegenstelling, die moeilijk te omschrijven spanning.
Muzikaal valt er voor elke popliefhebber wel wat te rapen.Er is de uptempo popsong (Take Me To The Riot). Er zijn ballades (Barricade). Er is stuiterende indiepop (Bitches In Tokyo). In The Ghost Of Genova Heights zit zelfs een hoog Bee Gees-stemmetje, dat in combinatie met een drijvend baslijntje zowaar een discopopsong oplevert. Bij momenten is de combinatie van hoogdravende teksten en emotionele muziek bombastisch, maar nooit op de manier dat de muziek van bijvoorbeeld Rufus Wainwright dat is. Nergens wordt een hoge borst opgezet, steeds wordt er ingetogen gemusiceerd. Tekstueel valt er trouwens niet veel vreugde te rapen. Luister maar naar Life2:The Unhappy Ending. Het leven is geen lachertje, geen film, geen thriller. Maak u geen illusies. Op een happy end kan je nog lang wachten, maar de kleine geneugtes maken het leven toch de moeite waard. Zoals dit plaatje.
Dat eenvoud ook mooi kan zijn, blijkt uit een liedje als Personal: een eenvoudige piano, een simpele baslijn en de zachte stemmen van Campbell en Millan. Neem daarbij de geladen tekst die handelt over een man en een vrouw, beiden via een advertentie op zoek naar de ideale partner. Maar net voor de kennismaking ontbreekt het hun aan moed om door te zetten: “It wasn’t meant to be”. En de muziek maakt de verzuchtingen van het koppel zo duidelijk. De luisteraar kan niet anders dan de krop in zijn keel doorslikken. Die pure schoonheid komt in meer nummers van deze plaat terug.
‘In Our Bedroom After The War’ is een mooie opvolger voor het al hoog aangeschreven ‘Set Yourself On Fire’. Als de band nu ook nog de erkenning krijgt, die ze verdient, zijn wij tevreden. Hopelijk hebben wij daartoe met deze recensie toch een beetje bijgedragen.