State Radio - Rabbit Inn Rebellion

Nettwerk

“Oei, een conceptalbum over alles wat fout loopt in de wereld… stront aan de cd-speler?” Nee hoor, gelukkig leenden we eerst onze oren aan ‘Rabbit Inn Rebellion’ voor we de bio lazen.

State Radio is een sociaal voelende band die de vinger aan de pols van links Amerika houdt en meewerkt met organisaties als Oxfam en Amnesty International. Op eerdere albums vermengden ze reggae en ska met hun vuige rock, maar op hun vierde klinken ze meer Sabbath en Zeppelin dan ooit.

Naar het 'concept' van dit album is het (gelukkig) ver zoeken. Naast de protestsongs, staan immers ook gewoon liefdesliedjes als het lieflijke Adelaide  - met de fantastische zin “and America undressed herself in front of our eyes” - en songs over al dan niet vergaande dierenliefde, zoals het stomende Desert Queen en het bestialiteiten vergoelijkende Black Welsh Mountain.

Zelfs in de protestsongs ontbreekt het gevreesde opgeheven vingertje totaal. Wie zich niet verdiept in de teksten, hoort stevige seventiesrock die af toe zelfs euforisch en hoopvol klinkt. Chad Stokes blijkt een heel slimme songschrijver, een filantroop ook, die empathie koppelt aan vette riffs, onweerstaanbare refreinen en gekartelde gitaarsolo’s.

De meerwaardezoeker vindt in elke song een interessant verhaal, vaak met een originele invalshoek. Het mooiste voorbeeld is Freckled Mary, waarin de hoop aan het ontsnappen uit de quasi uitzichtloze situatie van een arbeidersjongen wordt gesitueerd in de negentiende-eeuwse arbeiderswijk van Boston. De jongen in kwestie ontsnapt dankzij de sproeterige Mary en eert haar met een lofdicht.

In Sugarbeet Wine wordt de situatie beschreven van een allochtone metaalbewerker die een onmenselijk hoge brug (Brooklyn Bridge?) moet bouwen en plots bevangen wordt door hoogtevrees. Hij ontsnapt door de hulp van een oudere man, die in ruil wat suikerbietenwijn krijgt.

Laat ons ook zingen van “zo ne goeien hebben wij…” voor de man van het artwork. Op de front een jonge “Freckled Mary” op wiens gezicht het harde leven is af te lezen. Aan de binnenkant een jonge zwarte (Congolees?) voor behangpapier van oude Belgische (!) kranten uit de jaren zestig. In het boekje staat elke songtekst op een postkaart, waarop een postzegel kleeft die iets van de tekst verklapt.

Ja, wij zijn onder de indruk van dit vierde State Radio album. Het plaatje klopt gewoon. Deze recensie is te kort voor alle info, maar op Spotify vindt u het album mét commentaar bij elke song. Dat, en de muziek uiteraard, moet volstaan.