Steve Hackett - Wolflight
InsideOut Music
Terwijl de media-aandacht vandaag naar zijn boxset ‘Premonitions’ (over de Charisma-jaren) gaat, zouden we bijna vergeten dat Steve Hackett ook een nieuwe plaat heeft gemaakt. ‘Wolflight’ dendert verder op het uitstekende elan van ‘Out Of The Tunnel’s Mouth’ (2009) en ‘Beyond The Shrouded Horizon’ (2011) en bewijst nog maar eens dat Hackett van alle ex-Genesis-leden artistiek het meest consistente oeuvre aflevert.
Bovendien blijft Hackett het dichtst bij de klassieke Genesis-sound. Maar vergeet niet dat de man al heel vroeg in zijn solocarrière de hand uitstak naar soul en wereldmuziek; in een tijd dat die laatste term niet eens gebruikelijk was. Ook op ‘Wolflight’ zijn eclectische elementen alomtegenwoordig, van de tar (een Perzische gitaar) in de titelsong tot de Arabische luit in Dust And Dreams en de Armeense duduk in Corycian Fire. En die etnische insteek blijkt steeds te werken; nergens krijg je het gevoel dat het er bij de haren bijgesleurd is.
Zoals David Gilmour in echtgenote Polly Samson een vruchtbaar tekstschrijfster heeft gevonden, zo is Jo Hackett de muze van Steve sinds hun huwelijk in 2011. De donkere jaren met de echtscheiding van zijn eerste vrouw zijn al eventjes achter de rug en Hackett klinkt weer even bevlogen als in zijn jonge jaren. Ondertussen liet de vrijgekomen energie hem ook toe te investeren in het door pers en publiek erg warm ontvangen vervolg van zijn (in 1996 gestarte) ‘Genesis Revisited’-project.
De tourband voor ‘Genesis Revisited’ is vervolgens met Hackett de studio ingedoken voor ‘Wolflight’. Een gouden greep, want Nick Beggs (bas), Roger King (toetsen) en Gary O’Toole (drums) zijn topmusici. Opener Out Of The Body klinkt als een spannende film en anticipeert op de heftige klimaatwisselingen en de licht-donker-effecten in de epische songs Wolflight, Love Song To A Vampire (met wijlen Chris Squire in zijn laatste studioregistratie) en Black Thunder (waarin Hackett onder invloed van zijn in 2013 overleden vriend Richie Havens de geschiedenis van de zwarte slavernij in de VS aansnijdt).
Maar vooral laat ‘Wolflight’ een Hackett horen die op zijn gitaar de beste tijd van zijn leven heeft. Luister maar eens hoe flamboyant hij speelt in The Wheel’s Turning en Corycian Fire. Opnieuw trekken we een parallel met David Gilmour, die op zijn laatste plaat eveneens alles uit de gitaarkast haalde. En wie niet genoeg krijgt van Hacketts bevlogen spel, kan zich wenden tot ‘Court The Widow’, het nieuwe soloalbum van Nad Sylvan. De theatrale zanger met het Phil Collins-timbre was niet toevallig het uithangbord van de 'Genesis Revisited'-tour en de ene dienst was de andere waard.