Steve Thorne - Crimes & Reasons

Giant Electric Pea

Progrock niet sociaal geëngageerd, zegt u? Maak kennis met singer-songwriter Steve Thorne. Op ‘Crimes & Reasons’ serveert de Brit bijtende maatschappijkritiek. Al klinkt zijn vierde worp soms meer als Marillion dan zichzelf.

Na een verleden in diverse bands heeft Thorne gekozen voor de compromisloze positie van soloartiest. Maar net als op het vorige album ‘Into The Ether’ pronkt de man met een weelderige gastenlijst: drummer Nick D’Virgilio (ex-Spocks Beard/Big Big Train), bassist Tony Levin (King Crimson), gitarist Gary Chandler (Jadis) en Martin Orford (ex-IQ) op fluit.

Opener Already Dead heeft met het lekkere ritme en catchy refrein alle troeven in handen voor een radiocarrière. Maar zolang de publieke zenders collectief doof blijven voor kwaliteitsvolle melodieuze rockmuziek, zal dat niet gebeuren. Misschien kan de boodschap van dit nummer – een aanklacht tegen de technologie die de mens tot zombie herleidt – ook de dames en heren deejays wakker schudden?

Onder het somptueuze oppervlak van complexe artpop roept Thorne om aandacht voor het vergeten lot van Afrikaanse kindsoldaten. De krolse bas van Levin zorgt voor een meerwaarde. Op het eerste gehoor rechtlijnige pop – maar interessanter in textuur – richt het titelnummer zijn pijlen op de onverschillige samenleving. Een beetje makkelijke en stereotiepe sociale kritiek, maar door de ingehouden toon komt Thorne ermee weg. Nooit klinkt hij als een schreeuwlelijk.  

De invloed van Marillion blijkt nergens ver weg. Everything Under The Sun is een ballad (over de vereenzaming bij ouderen) die uit de pen van Steve Hogarth had kunnen komen. Moth To Flame (met een Marillionesk keyboardmotief) borduurt verder op dit thema en laat horen dat Thorne ook een begenadigd gitarist is. Maar het zijn vooral de fluitversieringen van Orford (als zalf op de wonden) die beide songs met elkaar lijken te verbinden.

In Blue Yonder en Making Plans zou je zweren dat Steve Hogarth achter de microfoon staat – zeker in de hogere regionen. Het neemt niet weg dat deze tiendelige collectie songs – tot en met de prachtige afsluiter Distant Thunder – een aandachtig oor verdient. Om meer dan één reden overigens: het is de combinatie van Thornes oprechte overtuiging en de instrumentale omlijsting die dit album in de ether moet brengen. En ja, misschien dan kan ‘Crimes & Reasons’ een sleutelrol spelen in het oppikken van progressieve muziek door een breed publiek.