Steven Troch Band - The Dawning

Naked

Op ‘The Dawning’ laten mondharmonicafenomeen Steven Troch en zijn band zich weer van hun beste - lees: veelzijdigste - kant zien. Het album staat vol aanstekelijke en vaak ook dansbare rootsmuziek, die gemaakt is om deze zomer – en ook nog lang daarna - menige festivalweide, -tent of club op stelten te zetten.

Met deze plaat wordt het imposante oeuvre van de Mechelaar nog wat verder aangedikt. Er zijn niet alleen de tientallen albums van collega’s en vrienden waarop hij meespeelt, met Tiny Legs Tim, Lon Eldridge en Bart Jult (als The Odd Cases) maakte hij ook enkele niet te missen duoplaten. Maar in de eerste plaats is Troch natuurlijk altijd het speerpunt geweest van eigen projecten, zoals Traffic Light, Dirty Dogs en vooral Fried Bourbon, waarmee hij samen met Shakedown Tim (Ielegems) ook in het buitenland naam maakte.

Ondertussen doet hij het ook al geruime tijd onder eigen naam. In 2016 was er solodebuut ‘Nice ‘n’ Greasy’ (’16), gevolgd door de Steven Troch Band-platen ‘Rhymes For Mellow Minds’ (’18) en ‘The Call’ (’22), en tussendoor verscheen ook nog 'Leftovers' ('20), een compilatie met dertien nooit eerder uitgebrachte, maar zeker niet te versmaden nummers. ‘The Dawning’ is de tweede plaat met de huidige bezetting. Bassiste Liesbeth Sprangers deed al mee op ‘Rhymes For Mellow Minds’, maar sinds ‘The Call’ vormt ze een ritmesectie met drummer Dennis de Gier. Samen zorgen ze voor de solide basis en de structuren waarbinnen Steven Troch en gitarist Matt T Mahony hun muzikale duivels kunnen ontbinden.

Het kwartet beperkt zich al lang niet meer tot louter rhythm-and-blues, swing en vintage blues, maar probeert op elk album zijn muzikale grenzen te verbreden. Niet alleen Troch bewees al met vele rootsstijlen uit de voeten te kunnen, ook Dennis de Gier speelde eerder al (country)swing, rock-‘n-roll en rockabilly bij Belle Starr & the Boot Jacks, terwijl Liesbeth Sprangers eveneens in de country- en bluegrassband Brock and The Brockettes zit. Waar de als jazzmuzikant opgeleide bluesgitarist Matt T Mahony allemaal toe in staat is, hoorden we onlangs nog op zijn geweldige, gevarieerde ‘Good Man Blues’.

Hoewel hij ooit eens beweerde zelf niet echt een danser te zijn, wil Steven Troch toch vooral de mensen vóór het podium in beweging krijgen. Dat moet met deze twaalf tracks ongetwijfeld lukken. Meer nog: wie de band het afgelopen jaar aan het werk zag - op Trochs verjaardagsoptreden vorig jaar in mei, bijvoorbeeld, of tijdens één van de try-outs in maart - kon zijn dansbenen al een keer uitslaan op nummers als Double Down, Wonder Why, Stuff of You Came Along. Ook de twee vooruitgeschoven singles, The Mountain en God Pulls The Strings, deden alvast het beste verhopen voor ‘The Dawning’.

Die titel verwijst, net als het bijhorende artwork, naar de band en haar voortdurende verkenning van nieuwe muzikale wegen. Als we mogen afgaan op het opgewekt klinkende Be There For Myself, dat fris en fruitig komt binnengewandeld, dan vatten ze die tocht alleszins blijgezind en met goede moed aan. Meteen na deze opener volgt al The Mountain, de onweerstaanbare eerste single, waarin de gitaarriedels van Matt T Mahony en de mondharmonicaklanken van Troch worden uitgestrooid over een aanstekelijke reggaebeat.

Het sterke Deleted Scene wordt ingeleid door de donkere vertelstem van  Vic Ruggiero, de frontman van The Slackers. Ook hier kijken we niet van op: Troch deelde in het verleden al het podium met die New Yorkse skaband, speelde mee op Ruggiero’s Reggae Workers Of The World-plaat én wist de man zelf vorig jaar nog te strikken voor een optreden in Mechelen. Maar Ruggiero is niet de enige “straffe gast” op ‘The Dawning’. Op het instrumentale Double Down – een echt feestnummer – haakt ook Tom Eylenbosch (onlangs nog uitgeroepen tot beste instrumentalist op de Belgian Blues Awards) aan voor een heerlijk opzwepend rondedansje met gitaar, mondharmonica en orgel.

Het sfeervolle – en door Trochs bezwerende vocals ook wel intrigerende – God Pulls The Strings neigt meer naar country dan naar blues, en had zeker niet misstaan op de soundtrack van een David Lynch-film. Met On The Road Again komen we bij het volgende, onmiskenbare hoogtepunt. Het is een naar de eenentwintigste eeuw geteleporteerde versie van een song die bijna honderd jaar geleden werd opgenomen door de legendarische Memphis Jug Band. Troch en co doen er hier – zeker in de intro – haast iets TC Matic-achtigs mee.

Wie tijdens die eerste zes nummers nog rustig op zijn stoel was blijven zitten, zal niet anders kunnen dan meteen opveren bij Stuff, met zijn puntige funkgitaar en groovy bas, en bij Wonder Why. Deze song, met Eylenbosch op banjo, doet ons zelfs even denken aan de dansbare rock die de Stones eind jaren zeventig, begin jaren tachtig maakten. En nu we toch op de dansvloer zijn aanbeland, waarom zouden we daar dan niet even blijven en ons luchtpaard bestijgen, om mee rond te draven op de outlaw country van Buckriders? 

Met het heerlijke You Came Along, dat de grijze en gure winter snel doet vergeten, schudt de Steven Troch Band zelfs een perfecte popsong uit de mouwen. Het lichtvoetige The Lottery swingt dan weer als ballen in een loterijtrommel. Troch wordt hier vocaal bijgestaan door “The Lotterettes”, waarachter Laura Vanden Heede (The Bonnie Blues en Tilia Ember) schuilgaat. In polonaise en met het nodige armgezwaai verlaten we tot slot de dansvloer op de tonen van de bedrieglijk luchtige reggaedeun The Only One. Niet omdat we het ondertussen allemaal beu zijn, maar omdat we een luchtje willen scheppen en ons opmaken voor een volgend rondje ‘The Dawning’.

Met oog voor detail en nuance, maar vooral met héél veel goesting, heeft de Steven Troch Band dus een verrukkelijke, gevarieerde plaat gemaakt. Hebben we het daarmee allemaal gehad, nu ‘The Dawning’ uit is? Nee, het wordt nóg leuker, want op het moment dat we dit schrijven, is het kwartet begonnen aan een reeks gegarandeerd stomende releaseconcerten. Wij masseren alvast onze kuiten en zetten onze dansschoenen klaar!