Still Flyin' - Never Gonna Touch The Ground
Moshi Moshi
Je hebt zo van die plaatjes waar de zomer mee lijkt te beginnen, zelfs al is het nog winter. Soms is de buzz na één zomer ook al helemaal verdwenen en blijft er niks over dan een flets waterzonnetje. Wij zijn in elk geval al heel erg gecharmeerd door Still Flyin’, die op hun debuut ‘Never Gonna Touch The Ground’ garant staan voor een ongenadig goed humeur.
Als je niks hebt met van ska, reggae en andere van wereldmuziek doordrongen popmuziek kan u hier alvast stoppen met lezen. Still Flyin’ gebruikt dat namelijk als basis om van daaruit rijk georkestreerde popsongs in elkaar te knutselen. Blazers, zangeressen, leuke basriedeltjes en Afrikaanse gitaarriffs zijn gemeengoed op dit plaatje. Door die samen te laten smelten met prima composities, waarin ook aan indie en folk wordt geraakt, bekwamen zij een heel origineel resultaat.
Als je band bestaat uit zowat vijftien mensen, kan je natuurlijk heel wat kanten op. Dat zou kunnen leiden tot een overvloed aan ego’s die allemaal het voortouw willen nemen, maar daar is op dit plaatje nergens sprake van. Wel is het duidelijk dat Sean Rawls de lakens uitdeelt. Deze singer-songwriter, die verkaste van Athens, Georgia naar het zonnige Californië, tekende voor de meeste composities, maar liet zich begeleiden door een keur aan muzikanten, die allemaal weer een andere wending aan de songs geven.
De verwijzing naar die andere, jonge en veelbelovende band Los Campesinos! is dan ook zo gek nog niet. Zij zoeken het dan wel meer in de traditionele rockstructuren en geven die een verjongingskuur met rare harmonieën en vooral vrachtwagens vol enthousiasme. Still Flyin’ probeert hetzelfde te doen door popmuziek te injecteren met wereldmuziek en folk in combinatie met diezelfde harmonieën en dat onbeteugelde enthousiasme.
Het resultaat is hartverwarmend. Good Thing It’s A Ghost Town Around Here doet ons denken aan The Clash ten tijde van ‘Sandinista!’. Maar er zit even goed klassieke reggae (het titelnummer), oude soul (Act Of Jamming), ingetogen folk (Ginkgo Biloba) of gewoon steengoede pop (Haunted Houses) in verstopt. Het resultaat is ronduit verslavend, maar vooral afwisselend en fris.
Niet al te vaak laten wij ons verleiden tot boude uitspraken over eindejaarslijstjes en grote beloftes, maar wij hopen minstens toch stiekem dat de organisatoren van Dour en/of Pukkelpop dit zootje ongeregeld op de longlist van groepen voor dit jaar hebben staan.