Stoned Jesus - Songs To Sun
Season Of Mist
Sommige bandnamen zijn expliciet gekozen om te choqueren, sommige om gewoon meteen op te vallen. Het vijftien jarige geesteskindje van de Oekraïense Igor Sydorenko dat aanvankelijk “Stoned Jesus From The Outer Space” was getiteld, zal allicht wel beiden in zich hebben. Desalniettemin is het de man menens en klinken zowel zijn muziek als zijn – vanzelfsprekend – emotioneel beladen teksten bloedserieus. Want anders kom je er gewoonweg niet met krachtige prog- en stonerrocksongs die tegen de tien minuten aan durven flirten.
Feit is dat noch een wereldwijde pandemie, noch een felle oorlog tegen grootmacht Rusland het imperium van Stoned Jesus lijken te kunnen tegenhouden (hoewel beiden wel voor een stevige rem in de groei van de band hebben gezorgd). Zes keer op rij slaat dit album je plat met een felle noise van grooves, pushende gitaarlijnen en fuzzy rockpartijen – indien mogelijk zelfs nog opgeklopt met orkestrale synthesizers om de dramatiek te verhogen. En dat zorgt voor stevig mokerend vuurwerk, kan je je wel inbeelden.
Zoals het een goede stonerband betaamd, is dat instrumentale kader essentieel. En begint dat met stevige, voortstuwende grooves. Full force. Neem nu even het lekker hoekig aangevuurde Shadowland – haast dansbaar. Tenminste, de eerste episode. Want Stoned Jesus laat zijn lange nummers natuurlijk ook regelmatige nieuwe episodes aanbreken en zwalpt lekker heen en weer tussen intens, gebald en traag, en zweverig.
Daarnaast kan je natuurlijk ook niet rond de kracht van een goede frontman. Sydorenko laat zijn warme stem doorheen dit gewelddadig beukend onweer zweven en zorgt zo voor een psychedelische toets. Hoor ik je daar Stone Temple Pilots denken? Geheel terecht, maar dan een categorie zwaarder. Of hoor ik je in het geval van het overstuurde Low meer richting Danzig denken omwille van de hoog opklimmende zanglijnen? Ook goed op weg.
Enkel het akoestische, zweverige buitenbeentje Lost In The Rain klinkt wat ons betreft wat zuur. De tijd dat elke zichzelf respecterende powerrock- en metalband wel met een akoestische, beladen ballade moest afkomen, is echt wel (gelukkig) voorbij. Al geven we toe dat de lange en epische gitaarsolo op het einde wel overtuigend klinkt.
‘Songs To Sun’ is de eerste release in een trilogie. Eentje die de lange reis van Stoned Jesus langsheen nineties stoner, progrock of zelfs zweverige metallandschappen samenvoegt in één compact en fors geheel. Enige kanttekening die we hierbij willen plaatsen zit hem misschien in de wat kinderlijk eenvoudige teksten: “Tell me what I should do. To have some sympathy from you. Nothing I’ve tried would make you glow. So hard to open when you’re low.” Echt?