Stoomboot - Stoomboot

Stoomboot Records

Is er in de wateren van de Vlaamse, Nederlandstalige muziek nog ruimte voor een Stoomboot? Niels Boutsen vindt alvast van wel. De eenentwintigjarige ex-winnaar van de Nekkawedstrijd laat nu zijn titelloze album ‘Stoomboot’ op de wereld los. En zoals het een goedheilig man betaamt, geeft hij de kinderen wat lekkers, al is de roe ook niet veraf.

Niels Boutsen kan mooie adelbrieven voorleggen. In 2011 won hij als Stoomboot de Nekkawedstrijd. En dan nog als jongste deelnemer ooit. Met namen als Hannelore Bedert en Yevgueni op de erelijst zijn de verwachtingen dan ook hooggespannen. Dus heeft Boutsen zijn tijd genomen om zijn eersteling te baren. Nu, drie jaar later, is er zijn debuut.

Op zijn facebookpagina typeert hij het als “kleine liedjes van een kleine jongen”. En dat klopt helemaal. Dat heeft u zelf mogelijk al gehoord op eerste singles Einde Van De Wereld en Spanjaard. Muzikaal en vocaal is het allemaal lang niet wereldschokkend, laat staan vernieuwend, maar het houdt je wel gekluisterd aan de radio, ingetogen, onderhoudend en tekstueel vernuftig als de songs soms zijn. Of wat dacht je van “Ze is zoals een Spanjaard / Ik snap ze voor geen snars / Zij eet liever Snickers / En ik, ik ben van Mars”. Een knipoog is dus nooit ver weg en dat kunnen wij wel smaken.

Ook de eerste twee nummers van de plaat, Groupies en Bindingsangst, zijn zulke fijne en herkenbare liedjes waarin Niels Boutsen vooral als tekstsmid excelleert. De jongeling uit Overijse kan een glimlach op je gezicht "schrijven" en dat is er weinigen in het Nederlands gegeven. Grote kunst in de kleinkunst, zeg maar. We zouden gerust nog wat fragmenten kunnen citeren, maar laten u dat liever zelf op de plaat of een podium ontdekken. Want dat deze student een plek in de talloze culterele centra in Vlaanderen verdient, staat buiten kijf.

Zeker als hij wat van de bekende vrienden meebrengt, die op zijn debuut komen meespelen. Zo redden Kommil Foo en Steven De Bruyn Concepten van de anonimiteit en Lies Steppe maakt van Krassen een beklijvend nummer, dat het langst in ons hoofd bleef nazinderen.

En toch, ondanks alle lof zijn er ook kanttekeningen te plaatsen. Niels Boutsen heeft een erg aparte manier om zijn woorden te plaatsen. Bij Raymond van het Groenwoud is dat ook zo, maar bij hem is dat eerder een troef. Uit zijn schaduw komt Stoomboot zeker niet. Integendeel, op ‘Stoomboot’ dreigt het zeker in de tweede helft van de plaat te gaan irriteren. Dit is geen spek voor ieders bek.

Dan komen we terug bij de beginvraag: verdient Stoomboot een plek onder de Nederlandstalige zon? De concurrentie is immers niet min: aan Raymond van het Groenwoud, Bart Peeters en Hannelore Bedert kan Niels Boutsen (nog) lang niet tippen en de voorbije jaren doken dan ook nog eens gelijkaardige artiesten als Jonas Winterland, De Held en Senne Guns op. Het antwoord lijkt echter volmondig: ja. Tenminste als Stoomboot zich slim laat omringen, zodat eentonigheid geen kans krijgt. En als hij af en toe Sinterklaas ook eens meebrengt.