Stornoway - Beachcomber's Windowsill

4AD

Geen betere manier om een plaat intens te beluisteren dan tijdens het doen van de afwas. Maar voor wij onszelf verliezen in een uiteenzetting over de helende capaciteiten van afwassen met de hand, willen wij even de aandacht vestigen op het debuutalbum van Stornoway, dat onder de titel ‘Beachcomber’s Windowsill’ om uw aandacht vraagt.

Het zal u immers ook niet ontgaan zijn dat rond deze band (alweer) een hele hype ontstaan is. Terwijl hypes tegenwoordig echter even snel verdwijnen als ze gekomen zijn, koesteren wij voor dit Engelse kwartet de nodige hoop. Het is namelijk een plaat met meer dan voldoende afwisseling en vooral goede songs.

Bij het beluisteren van deze plaat valt al snel op dat de heren een keur aan instrumenten uit de kast hebben gehaald en de nodige studiotijd lijken te hebben gebruikt om hun specifieke sound bij te kleuren. Er duiken regelmatig blazers op en je hoort zelfs een kerkklok in afsluiter Long Distance Lullaby. Dat eerste feit wordt dus wel degelijk bevestigd . Het grootste deel van de songs werd echter opgenomen op de 8-track van multi-instrumentalist Jon Ouin, die met zanger-gitarist Brian Briggs de hoofdas van Stornoway uitmaakt.

Zorbing is het nummer dat furore maakt op verschillende blogs en websites en dat is ook volkomen terecht. Het nummer slaat je aan de haak als een ervaren visser en is daarna niet meer van plan om los te laten. Het zijn de Ierse of Engelse folkbands die het lokaas vormen, maar het is de subtiele vermenging met popmuziek die je overhaalt om definitief toe te bijten.

Ook de volgende twee nummers zijn van eenzelfde, bijna hypnotiserende kwaliteit, waarbij wij vooral Fuel Up met stip noteren. Over The Coldharbour Road en Boats And Trains zijn wij dan weer iets minder enthousiast.

Met We Are The Battery Human zit de band dan weer helemaal op het juiste spoor. Dit nummer nodigt gewoon uit tot meezingen, ook al door het feit dat alle bandleden hier Brian Biggs bijstaan. Here Comes The Blackout…! doet je spontaan zoeken naar kreupelhout om het kampvuur op te starten.

Nog niet zo lang geleden zagen wij de band aan het werk tijdens Les Nuits en toen was vooral On The Rocks het nummer dat ons charmeerde, maar op plaat gaven wij eerder de voorkeur aan een song als The End Of The Movie. Laat je nog even op sleeptouw nemen door het slaapliedje Long Distance Lullaby en voor je het weet is de plaat afgelopen.

‘Beachcomber’s Windowsill’ – erg toepasselijke titel trouwens – maakt het doen van de afwas tot een ontspannend, zelfs opbeurend moment en wij zijn ervan overtuigd dat er nog heel wat andere activiteiten zijn waarbij je een dergelijk afwisselend album als ondersteuning kan gebruiken.