Strange Pilgrim - Too Bright Planet
Royal Oakie Records
Uw snoepje van de dag is afkomstig uit Portland, Oregon en bestaat uit de tweede langspeler van Josh Barnhart aka Strange Pilgrim. Voor zijn upgrade na een mooi sfeerdebuut drie jaar geleden heeft de multi-instrumentalist ook snaarvirtuoos Elliott Kay en drummer Pat Spurgeon (Dandy Warhols, Rogue Wave) aan boord genomen. Dat maakt van ‘Too Bright Planet’ een warme plaat die mooi balanceert tussen akoestische Americana en zweverige dreampop.
We weten dat we met die laatste omschrijving uw aandacht grepen, maar ze valt niet uit de lucht. Strange Pilgrim brengt lazy bluesrockliedjes in een semi-akoestisch kader. Tegelijkertijd legt Barnhart er haast onmerkbaar diverse instrumentale lagen onder in de vorm van trillende vibrato orgelklanken, licht klagende gitaaraccenten of subtiele tropische blazertjes. Dat geeft een mooi gelaagde structuur die dankzij een lichte galm leidt tot breed ademende songs.
En dan hadden we het nog niet over 's mans warm toefluisterende falsetstem, die in opener Late Light meerstemmig ontdubbeld wordt, maar tegelijkertijd ook heel nuchter en emotioneel oprecht kan overkomen. Iets wat de songteksten die ondermeer gebaseerd werden op gedichten van Robert Hass, docu-portretfilms van Sara Dosa of Wim Wenders of de abstracte schilderkunst van Gerhard Richter, tegenspreekt. Om maar te zeggen dat surrealistische, irreële teksten soms moeilijk op te pikken zijn.
Geen zorg, een song als Some Quiet Dream mag dan wel bestaan uit aangepaste verzen van Robert Hass, de zwoele en strelende muziek waar dit in wordt omgezet, past weer helemaal bij de titel van het nummer en – breder – de atmosferische sound van deze band en het warme, geborgen gevoel dat daarmee gepaard gaat. Of pik gerust ook even het wondermooie, helemaal wegkwijnende Next To Me op met de hoog pingelende gitaar en galmende trompetaccenten. Slowdive-fans, opgelet!
Tien keer op rij zorgt Strange Pilgrim voor een melodieus strelende, ietwat luie droom. De ene keer loom en languit glijdend, in het geval van One Day iets meer kort gebekt en hobbelend. En ja, het kan goed zijn dat je het gevoel hebt dat je sommige songs of melodiekaders al eens eerder tegenkwam. Maar weet je, dat maakt helemaal niet uit. Dat is dus helemaal waar ‘Too Bright Planet’ om gaat: het maakt helemaal niet uit. Sit back, enjoy the ride. En geniet ook zeker van het bijzondere, kubistische kunstwerk van Barnharts grootvader op de hoes.