Stuff. - T(h)reats

Sdban Records

Met ‘T(h)reats’ is één van de meest gehypete jazzbands (als je ze zo al kan bestempelen) van België alweer toe aan het derde studioalbum. De vijfkoppige band had de lat met ‘Old Dreams New Planets’ in 2017 al bijzonder hoog gelegd, maar weet dat niveau toch maar weer te evenaren en misschien zelfs te overstijgen.

Doorheen de jaren heeft STUFF. een ijzersterke reputatie weten op te bouwen. Niet alleen worden de levendige en uitbundige performance steevast bedolven onder lovende recensies, ook de muziek weet te bekoren. De combinatie van spannende bevreemding en chaotische harmonie zijn zo bevangend dat een nummer als Strata gerust als (underground) klassieker bestempeld mag worden.

Dat de verwachtingen voor het nieuwe album gespannen waren, mag dan ook geen verrassing zijn. Een meesterwerk als ‘Old Dreams New Planets’ evenaren is tenslotte niet eenvoudig. Maar kijk: het kwintet heeft het voor elkaar gekregen. ‘T(h)reats’ is een intens album dat bij momenten weliswaar harmonieuzer en dromeriger is dan de voorgangers, maar nauwelijks heeft ingeboet aan de kenmerkende, eclectische chaos.

Finding Mu, één van de hoogtepunten op de plaat, is daarvan een uitstekende illustratie. De zwoele, warme synthesizer in de eerste minuten, die niet zou misstaan in menige sciencefictionfilm, transformeert langzaam maar zeker in een absurdistische uiteenzetting die schuurt, trekt en gewoon omver blaast om even later gewoon weer een versnelling terug te schakelen.

Ook Kwibus en Waksi gaan op hetzelfde elan door: doordringende synth-stabs, een ruimteachtige build-up en een enorm funky baslijntje maken van eerstgenoemde een stevig feestnummer, terwijl de diepe bas en atmosferische ondertoon laatstgenoemde tot een mysterieus, bijna hiphopachtige song maken. OB499 en Loomy blijven dan weer meer op de achtergrond, dreigend als Bohren & Der Club Of Gore, maar dan met stevigere r&b- en deephouseritmes.

Kortom, ‘T(h)reats’ is een album dat even gevarieerd blijkt als de voorgangers, maar net dat tikkeltje mysterieuzer en atmosferischer is. Meer dan eens voelt de plaat aan als een dreigende leegte, tegelijk bevreemdend en troostend, die ver buiten de aardse grenzen reikt. We kunnen alvast niet wachten om dit album live te horen.