Sunday Bell Ringers - SBR

Zeal Records

Naar ons gevoel is de debuutplaat van Sunday Bell Ringers één van de meest ondergewaardeerde albums uit 2011. Dat er geen radiohit op stond zal veel te maken hebben met de onderbelichting ervan. Commercieel succes lag waarschijnlijk dan ook niet meteen binnen de verwachtingen. Met opvolger ‘SBR’ zal de groep rond Joeri Cnapelinckx het zich evenmin gemakkelijk maken. Ondanks de muzikale ommezwaai.

Met tracks als Pageturner, May en Electro Joe zal de groep alvast wel aansluiting vinden bij fans van pakweg Goose. Strakke elektropop waar je makkelijk je achterste aan verbrand. Grillige synths die het donkerste uit de jaren tachtig naar boven halen en drums die het op je longen gemunt hebben halen de bovenhand. Front 242 knipoogt zelfs goedkeurend mee in Twin Peaks. Is dit jeugdige rebellie of komt de agressor in de band naar boven?

Het gaat er even vaak subtieler aan toe. April heeft iets van Moderat. De grommende ondertoon en weerbarstige beats van Modeselektor met daarover een melodischer Apparat -lijntje. In Change Color trekken ze die keuze nog door en lijkt het eindresultaat gelieerd aan indietronicabands als Friendly Fires en Fenech-Soler. Moeilijk evenwel om over dergelijke groepen te springen. We vrezen dat de bende daar nog iets meer spinazie voor moet eten.

De meeste weerklank van hun debuutplaat horen we terug op het ijle Wild Cats en het ingetogen Horse Song. We kunnen ons verlangen naar meer van dergelijke songs niet onderdrukken. Het zal wel met persoonlijke smaak te maken hebben, maar Sunday Bell Ringers leek ons toen toch meer een eigen smoel te hebben dan op het wat kille ‘SBR’.

Rest de vraag nog of Sunday Bell Ringers met ‘SBR’ het verschil gaat kunnen maken. Zeker in de overbevolkte elektro-/indietronicawereld is het vechten voor een comfortabel plekje. Maar vechtlust spat er in elk geval af van dit album. Laat dit dan de tweede ronde zijn.