Sunn O))) - Monoliths & Dimensions

Southern Lord

Het is tien jaar geleden dat Sunn O))) zijn eerste drones via het eigen label Southern Lord op het publiek los liet. En dit jaar tikken ze met ‘Monoliths & Dimensions’ af op zeven albums. Voor dat nummer zeven deed de Amerikaanse band trouwens weer een beroep op een aantal gastmuzikanten, onder wie enkele oude bekenden, maar ook een paar leuke verrassingen.

Zo mag Mayhem-zanger Attila Csihar het nodige grom- en grolwerk leveren, zoals hij eerder ook deed op ‘White2’, en experimenteert Oren Ombarchi, u misschien nog bekend van ‘Black One’, weer met elektrische gitaar. 

Een andere opvallende naam is Dylan Carlson van dronepioniersband Earth, waar Sunn O))) met de bandnaam naar eigen zeggen hulde aan wilde brengen. En om het rijtje namen af te sluiten, is er ook Eyvind Kang, die eerder al zijn strepen verdiende bij Beck, Mike Patton en John Zorn.

Sunn O))) breidt op dit album ook zijn instrumentarium uit, met hoorns, piano, viool, harp, fluit en een mannen- en vrouwenkoor. Toch blijft het allemaal zeer subtiel. We hebben immers nooit het gevoel naar een verlorengelopen symfonische versie van Sunn O))) te luisteren.

In Aghatha nemen de gitaren de eerste acht minuten nog het voortouw, maar het zijn vooral de violen die je op stang jagen. De hoorns klinken als noodkreten van half gezonken schepen, en uit de onheilspellende mist doemt Csihars stem als een mantra op.

Na bijna 18 minuten gaat de storm liggen en happen we weer naar adem. Het vrouwenkoor lijkt ons aan het begin van Big Church nog te willen waarschuwen, maar de gitaren slaan toe met een mokerslag en wegspringen lukt nog maar net. Wat volgt, lijkt pure waanzin waarin brullende gitaren vechten met de hoge vrouwenstemmen.

Het mannenkoor onderstreept de grimmige stemming in Hunting & Gathering (Cydonia), terwijl een trompet vluchtig en bevreesd voorbij komt snellen. De Moog-synthesizer voegt een vleugje jaren zeventig toe.

Alice is dan weer een prachtige soundscape, waarop Sunn O))) beheerster dan ooit tevoren klinkt. Een tikkeltje jazzy zelfs. De hoorns en de violen verbroederen met drones van de elektrische (bas)gitaren in een boeiend samenspel. We moeten ons concentreren om niet in een trance te geraken.

'Monoliths & Dimensions' is zonder twijfel een van de boeiendste albums van Sunn O))). De arrangementen van Eyvind Kang zitten daar zeker voor iets tussen, maar ook de prachtige composities tussen de verschillende instrumenten zijn zeer fascinerend. Licht uit, oogjes dicht en oortjes gespitst houden, is de boodschap.