Super Furry Animals - Dark Days / Light Years

Rough Trade

Iedereen heeft wel een artiest of groep waar hij of zij onvoorwaardelijk voor gaat. Geen plaat, hoe slecht ze achteraf ook blijkt te zijn, mag ontbreken in de collectie. Voor ons is Super Furry Animals zo’n band. Telkens opnieuw wanneer een nieuwe plaat verschijnt, maakt ons hart een anticiperend sprongetje van geluk. Bij ‘Dark Days/Light Years’ was dat niet anders.

Jawel, er komt muziek uit Wales. Stereophonics bijvoorbeeld, of Los Campesinos!, ook al zijn die laatsten slechts 'aangespoelden'. Én de pluchen beestjes van Super Furry Animals, geboren en getogen Welshmen: lichtjes geschift, zwaar afwijkend, altijd leuk.

‘Hey Venus’, de voorganger voor wie zich nu op onontgonnen terrein begeeft, vonden wij, ondanks de wat matige kritieken, een erg leuke plaat en - op het risico af om bevooroordeeld te klinken – ‘Dark Days/ Light Years’ is nog beter.

Het begint al met die tegendraadse hoes. En dan hebben we het nog niet eens over de maffe, psychedelische en volkomen over het paard getilde tekeningen van Keichi Tanaami en Pete Fowler, waar je uren naar kan kijken en steeds iets nieuws in kan blijven ontdekken. Neen, ook de vormgeving is volkomen onverwacht. De groepsnaam en albumtitel staan namelijk op wat zou moeten doorgaan voor de achterkant. Daar word je dus al meteen op het verkeerde been gezet.

Ook muzikaal probeert de groep steeds uit andere vaatjes te tappen, en daarbij durven ze wat aanzien wordt voor de meest foute muziek in hun nummers verwerken. Denk bijvoorbeeld aan de Gary Glittersound die Mt. meekreeg. Compleet erover, maar zo onweerstaanbaar als suikerwater voor wespen.

Dat Gruff Rhys goed gekeken heeft naar Boom Bip, zijn partner in het project Neon Neon, blijkt uit een nummer als Inaugural Trams, dat de boxen uitdendert als een uit de jaren tachtig stammend deuntje. Over opener Crazy Naked Girls hangt dan weer een zeker jaren zeventigsfeertje. Naar de riffs waarin dit nummer eindigt, kunnen wij uren aan een stuk blijven luisteren.

Dat de band niet van humor gespeend is, blijkt uit titels als White Socks/Flip Flops en The Very Best Of Neil Diamond. En ook van de bijhorende muziek kan je alleen maar happy worden.

Super Furry Animals heeft met ‘Dark Days/Light Years’ opnieuw een plaat gemaakt die volkomen binnen de rest van de collectie past, zonder een moment te gaan vervelen. Niet dat dit meteen hun beste plaat is. ‘Fuzzy Logic’ en ‘Guerilla’ staan wat dat betreft toch nog iets hoger aangeschreven. Maar erg veel hoeft 'Dark Days/Light Years' daar toch niet voor onder te doen.